M. Nano i përgjigjet Evisit.

Evis bën një vërejtje në fund të shkrimit “A mund të ketë feeling mes shqiptarëve e maqedonasve? Apo është e pamundur?” dhe thotë: “Sinqerisht nuk e kuptoj përdorimin e fjalëve empathi dhe feeling. Diçka të ngjashme ju e bëni thuajse në çdo shkrim, z. Nano”.

Vëzhgimi i Evis-it se në shkrimet e mija ka ndonjë fjalë të huaj, që unë rëndom e bëj me gërma italike, është i saktë. Por shqetësimi nuk më duket i drejtë. Kjo gjë bëhet kudo e nga kushdo pa provokuar ndonjë alarm. Unë personalisht e bëj për dy arsye: Së pari, ngaqë fjalët e përdorura janë ndërkombëtarisht të njohura, dhe në mos sot, nesër, do jenë familjare edhe për veshët tanë këtu. Dhe së dyti, disa fjalë përshkruajnë apo përkufizojnë procese apo dukuri, të cilat nuk kanë emër në gjuhën shqipe. Fjala vjen, empathi, në anglisht empathy, është me fjalë të varfëra”aftësia për të kuptuar e mirëkuptuar tjetrin në mendimet e përjetimet e veta”. Ku ta gjej unë një fjalë shqipe për këtë rrethanë humane? Ka dhe një histori kjo fjalë, që tanimë është bërë ndërkombëtare. Është shpikur nga dikush në përpjekje për të përkthyer në anglisht termin gjermanisht "Einfühlungsvermögen" (këtë fakt e gjeta në goggle), dhe më e bukura është se dhe vetë gjermanët përdorin tani fjalën "Empathie".Ndërsa fjalën feeling e kam përdorur për një efekt stilistik. Edhe mund t’mos e përdorja; ndoshta mund edhe t’mos e ketë efektin stilistik që unë pretendoj, por mua më është dukur se e bart një efekt të tillë; e sa herë që më duket kështu e fus ndonjë fjalë, me të cilën – duket nga rasti i Evisit– zemëroj lexuesit.