Takimi Rama-Meta dhe pikëpyetjet që lindin për të ardhmen

U desh ceremonia homazh për ndarjen [vetëm fizike] nga jeta të udhëheqësit historik të shqiptarëve të Maqedonisë, zotit Arbën Xhaferi, që lideri i opozitës, zoti Edi Rama, dhe paterica e Berishës, zoti Ilir Meta, të ritakohen përsëri, atëherë kur nuk mendohej se ata s’do kishin më se çfarë të diskutonin. Tashmë jo më në Lalëz të Durrësit, por në Tetovë të Maqedonisë. Nuk ishte më takim i fshehtë, natën dhe larg vëmendjes së medias. Ishte takim  mëse publik për çdo sy kureshtar, pavarësisht se kureshtja nuk mund të shuhej së afërmi. Media, përpos ilustrimit me fotografi, e ndau në dy pjesë këtë takim; në pjesën e parë të dy ata ishin të rrethuar nën shoqërinë e të tjerëve, kurse pjesa e dytë u shfaq si një takim kokë më kokë pa praninë e askujt tjetër. Balkanweb: “… Gjatë kohës, që kryhej varrimi i Arbën Xhaferrit, Rama dhe Meta kanë qenë në restoriantin e hotel ‘Lirak’, pothuajse vetëm. Herë pas here me ta, ulej edhe një mik i Arbën Xhaferrit, Miftar Nasufi. Kjo kohë bisedimi mes tyre, pa praninë e te tjerëve mund të ketë zgjatur 40 minuta...“ . Shqiptarja.com: “...Gjithsesi, për takimin në fjalë Shqiptarja.com dhe A1Report kontaktuan burime brenda të dyja partive, të cilat konfirmuan raportimet se pas qëndrimit në grup në restorant ‘Lirak’, kreu i PS-së dhe ai i LSI-së janë takuar më pas edhe privatisht. Ndërsa temat e bisedës private mes tyre nuk bëhen të ditur...”.

Sigurisht që ky moment është ai më interesanti, pasi çdokush mund të kërkojë të dijë se çfarë biseduan këta dy “armiq” që përbashkohen sa herë ndodhen përpara situatave politike delikate. Takimin e parë me Metën, zoti Rama e kreu në prag të zgjedhjes së Presidentit të ri të Republikës. U përfol shumë ai takim dhe pati shumë ndjeshmëri publike. Ndonëse zoti Rama bëri çmos që ta bindtte Metën që ai, si faktor kyç në numrat e mbijetesës së mazhorancës, të bëhej garant për një President konsensual, nuk ia arriti dot. Meta, si një skile e vjetër që ka po aq vite eksperiencë sa Berisha në politikën post-komunizëm, jo vetëm që s’u bë garant, por duke përfituar nga rasti i artë që iu dha për t’u faktorizuar, e përdori këtë avantazh për përfitim në drejtime të tjera të interesave të tij dhe grupeve që përfaqëson, duke maksimizuar aksionet kundrejt Berishës.

Lëvizja e dytë e zotit Rama për ta takuar Metën, ka një domethënie tjetër, sërish me interes të lartë publik e politik. Ajo bëhet vetëm pak ditë kur Berisha, në një lëvizje rrufe, arriti të ndryshojë kreun e SHISH-it, duke i vënë përpara faktit të kryer, Ilir Metën, SHBA-të dhe NATO-n. Por, nëse ky zhvillim tashmë quhet kapitull i mbyllur, jemi në prag të një zhvillimi tjetër, i cili me shumë gjasa mund të startojë në shtator. Dihet që mandati i kryeprokurores, zonjës Ina Rama, përfundon pas rreth tri muajsh. Berisha mund të mos presë që asaj t’i mbarojë mandati, pasi ka një dëshirë të paepur ta shkarkojë. “Bujari ju dëgjon” është i gatshëm që në nisje të sesionit të ri parlamentar, të dërgojë në Kuvend propozimin për shkarkimin e zonjës Rama dhe atypëraty të ofrojë një emër të ri nga sirtarët e Berishës. Nuk përjashtohet mundësia që, SHBA-ja, e “djegur” nga rrokada Shaqiri-Ajazi, të tregohet më e vëmendshme dhe të kërkojë në kanale diplomatike që zonjës Rama t’i lejohet një rotacion i butë, atëherë kur i takon, pa i rezervuar ceremonira shkarkimi triumfalistësh dëshirëplotësuar. Nuk dihet ende sesa rezistent do tregohet Berisha në këtë hap, por sigurisht që çdo nxitim i tij për të treguar edhe një herë muskujt pa pëlqimin e partnerëve strategjikë, mund t’i kushtojë shumë më rëndë sesa ai e imagjinon.

Gjithsesi, në shtator a në nëntor, dihet se zonja Rama nuk do jetë më kryeprokurore e Republikës. Personi që ka në dorë zgjedhjen e pasardhësit të saj, për “fat”, rezulton të jetë sërish Meta. Është pikërisht kjo arsyeja që e detyron zotin Rama të ulet në takim më të, takim që mund të quhet si seancë parapërgatitore përpara takimeve të tjera të mundshme deri në momentin final. Duhet thënë se edhe kjo lëvizje e zotit Rama ka një arsye madhore e cila e justifikon qëllimin. Pyetja që lind është se: a do ia arrijë zoti Rama që në takimet me Metën të ndalë furinë Berisha për të zaptuar edhe institucionin e fundit kushtetues të mbetur jashtë duarve të tij?

Në politikë ndodh të jesh përpara sfidave në të cilat kundërshtari ka avantazhin e numrave, të tilla që i japin mundësinë për të zgjedhur cilindo që ai dëshiron. Kjo bën që të tregohesh pragmatist për të hedhur hapa të cilat mund të kenë koston e tyre politike në sytë e elektoratit të thjesht e shpeshherë pasionant, por që në kuptim të mbrojtjes së mos pushtimit të një institucioni të rëndësishëm, kthehen në domosdoshmëri. I gjithë mosbesimi ekziston për faktin se mos edhe kësaj here Meta i përdor numrat e tij për interesa të ngushta personale në këmbim të votës për kryeprokurorin/en.

Duke qenë se Ilir Meta s’mund të hedhë kurrë hapa nëse s’është i sigurtë se pas tyre nuk rrezikohet ai dhe bashkëpunëtorët e tij, duhet që zoti Rama, përpos arsyes së mirë që ka për t’i paraprirë një kontrolli absolut nga Berisha të të gjitha pushteteve, të mos bjerë padashur në një grackë qëllimkeqe të ngritur nga politikanë të sprovuar në meskinitete. Çdo marrëveshje për të penguar ambiciet e Berishës duhet bërë vetëm në funksion të ruajtjes së pavarësisë së institucioneve dhe forcimit të tyre në luftën kundrejt krimit. Në të kundërt, më mirë t’i lëmë të dy, Berishën dhe Metën, të bëjnë edhe aktin e fundit uzurpues që kanë në dorë  dhe opozita të fokusohet përfundimisht për të rrëzuar me votë popullore në 2013-ën, jo vetëm këtë dyshe keqbërëse, por të gjithë sistemin e tyre të kalbur çqeverisës...