100 Vjetor me Ezel!

Edhe para se të fillonte 2012, 100 Vjetori u bë një nga refrenet më të dashura të politikanëve. Njëra palë, ajo në pushtet, rrihte gjoksin e tregonte për bëmat që do bënte, e pala tjetër e qesëndiste. Pushtetarët frynin tollumbacin e bëmave për 100 vjetor, duke i treguar miletit makete kartoni të stadiumit, parlamentit, monumentit të pavarësisë pa shesh e të shesheve pa monumente. Këta të fundit janë të vetmit e realizuar. Ka një shesh me emrin “Nënë Tereza”, pa Nënë Terezë.  Në se do e kërkoni me kujdes, monumentin e Nënë Terezës mund ta gjeni, por jo në sheshin që mban emrin e saj.

Kishim edhe një shesh me emrin “Skënderbej”, me monumentin e tij. Tani sheshit i ka mbetur vetëm emri. Sheshi vetë nuk është më. Skënderbeun ndërkohë janë kujdesur ta fshehin. Ditën, monumenti është i largët e i pakapshëm nga njerëzit, natën është krejt i padukshëm në këtë 100 vjetor.

Stadiumin e parlamentin e ri i mori lumi, me gjithë disa (kush e di sa) mijra euro. Monumenti i Pavarësisë (pa shesh), u shndërrua në Monument të 100 vjetorit  (pa shesh) duke u zgjedhur midis 3 karikaturave të konkursit të mbajtur (posaçërisht).  Ndërsa në Vlorë, vlonjatët, që nuk mund të duronin shpërfilljen e pushtetarëve, ngritën vetë një bust të Ismail Qemalit, qeveritarët të zënë ngushtë, u kujtuan të shpluhurosin një statujë që rrinte (kush e di pse) prej kaq vitesh në Galeri  e vendosën ta nxjerrin jashtë në një lulishte këtë 100 vjetor.

Kemi edhe një sihariq! Me t’u vendosur se kë nga shtatoret do zgjedhë komisioni i ngritur (posaçërisht), shqiptarët do kenë fatin të kenë në kryeqytet edhe LMT A. Zogu. Problemi që ka mbetur për t’u zgjidhur është ai i paraqitjes së LMT: me frak apo me grand uniformë. Unë vetë, do kisha rekomanduar një LMT me opinga, (që pat premtuar se do i vishte), për ta parë se si do dukej, por ky variant është hedhur poshtë nga komisioni i ngritur (posaçërisht). Nga dy variantet e mbetura, ai me uniformë do ishe qesëndisës për vetë LMT, që pati rast ta vishte për foto cerimoniale, por kur iu desh ta vishte për luftë, e spërkati me trëndelinë dhe e futi në sepet, për ta marrë me vete rrugëve të mërgimit.

Megjithatë, ky vit i 100 vjetorit  pati edhe një projekt, që u kurorëzua me sukses të tillë që zor se do ta kenë projektet e tjera të realizuara ose jo. “Ezel” është ai që ja kaloi edhe Sulejmanit, edhe Gjyrmyshit, edhe Shamikuqes këtë 100 vjetor.