Takime të pasdites. Viti 1994.

….. Kur kthehemi [nga Durrësi] në shtëpi, ajo, si zakonisht, është plot me njerëz. Njerëzit rrinë në dhomën e pritjes. Pinë kafe dhe bisedojne si në kafene. Një pjesë janë miq e të njohur. Të tjerët, të panjohur. Ka një parti dhe rryma të ndryshme politike dhe, kuptohet, që shumica e bisedave janë politike. Në përgjithësi njerëzit janë pasionantë, nervozë dhe shpesh fillojnë të grinden me njëri-tjetrin. Në disa minuta marr vesh të rejat e fundit: vazhdon acarimi me Greqinë, për shkak të një vrasjeje të shëmtuar afër kufirit. Pëshpërima të ndryshme lidhur me daljen në gjyq së shpejti të ish-presidentit Alia. Një aktore e Teatrit Kombëtar është kthyer e zhgënjyer nga jashtë shtetit dhe ka botuar një intervistë, që s'është pritur mirë nga ata që shpresojnë të gjejnë punë në Perëndim.
Drejtori i një gazete pavarur, "Dita information" më pëshpërit se ka diçka për të njoftuar. Hiqemi pak mënjanë dhe më thotë se ka një informacion se shërbimi i fshehtë grek dëshiron të vrasë peshkopin grek Janullatos në Tiranë, për të shkaktuar luftë midis Shqipërisë dhe Greqisë. Nuk e besoj fare, ai ngul këmbë. Është i zbehtë në fytyrë nga kjo dhe mendon që nesër ta shpallë në gazetë. S'di ç't'i them. Ndërsa me vete mendoj se proverbi "ditë e re, fat i ri", tani është zëvendësuar me "ditë e re, skandal i ri". E shoqja e përkthyesit tim, Jusuf Vrionit, i telefonon time shoqeje për t'i thënë se për herë të parë pas tridhjetë vjetësh që janë martuar, Jusuf Vrioni, i shquar për elegancë dhe sqime, nuk është rruar në mëngjes, për shkakun tim. Domethënë, kaq shume është i ngarkuar me përkthimet që Fayard i kërkon me ngut, saqë ka lënë pas dore edhe atë gjë që nuk e ka lënë as në kohen kur ndodhej në burg. Pasdite shkëputem një çast nga bujtësit për të shkuar në sheshin 'Skënderbe', sepse dua të shikoj me sytë e mi këmbiminin e monedhës. Pranë Bankës së Shtetit, banka të vogla private, madje individë, bëjnë operacione financiare të ngatërruara. Rrugës për në shtëpi takoj përkthyesin e vjetër të Balzakut, Enver Ficon. Kemi punuar të dy për shumë vjet së bashku në Lidhjen e Shkrimtarëve. Ka ruajtur zakonet e finesën e intelektualëve gjirokastritë. "Ç'qe kjo që ndodhi, more Ismail, më thotë. Kaq i keq na doli ky Enver Hoxha, adashi im?" "E pra", i përgjigjem. Ai tund kryet: "ç'është e vërteta, ca shenja i kishte dhënë që atëherë kur kemi qenë bashkë në gjimnaz. Mbaj mend, më kërkoi për ta lexuar 'Dashnori i Lady Chatterley' dhe nuk ma ktheu më". Dita vazhdon kështu e ngjeshur si dhe ditët e tjera të javës. Në orën 20 shikoj lajmet, ngaqë pas dyzet vjetësh propagande komuniste ende kam etje për të dëgjuar në gjuhën e vendit tim lajme të formuluara ndryshe. Në oren 20.15 troket te dera një i çmendur, i cili dëshiron të bisedojë me mua për çështjet e universit. Në orën 20.30 jemi ftuar për darke tek ambasadori gjerman. Në kohën që po nisemi më merr në telefon drejtori i gazetës "Dita informacion" për të më thënë se dyshimi lidhur me vrasjen e peshkopit greko-shqiptar është i vërtetë, madje ai i ka çuar fjale ndërkaq peshkopit, i cili qenka përgjigjur se nuk është hera e parë që dëgjon paralajmerime ogurzeza dhe se ai është gati të shkojë te Zoti, kur ai ta kërkojë...Them me vete: edhe kjo i duhet sot Gadishullit Ballkanik: vrasja e një peshkopi grek në tokën shqiptare. Tirane, 1994"

Shënim: Ky fragment është shkëputur nga një shkrim i Kadaresë, publikuar në vitin ’94, e që është përfshirë në librin e fundit të së shoqes, Helenës.