shuteriqi

Ndodh që një bisedë me një mik të nxit të kujtosh njerëz dhe ngjarje të shkuara. Kështu më ndodhi këto ditë me zonjën Shuteriqi, të cilën e takova në Bibliotekën Kombëtare, në takimin e organizuar me rastin e 190-vjetorit të lindjes së Kristoforidhit. Biseda kishte të bënte me të shoqin, studiuesin dhe historianin e njohur të gjuhës shqipe, poetin dhe shkrimtarin, prof. Dhimitër Shuteriqin.

Për një çast vorbulla e reagimeve ndaj Dhimitër Shuteriqit krijoi përshtypjen se në këtë vend përvetësimi i mundit intelektual të tjetrit është në gjendje të gjenerojë shqetësim e angazhim kolektiv, aq më tepër në mesin e stuhisë së skandaleve të ditëpërditshme të pushteteve të ndryshme, duke i kthyer më në fund studimit dhe kulturës dinjitetin e munguar, por serioziteti i qarkulluesve të letrës së Mitrush Kutelit më ngjau me atë tezën studentore e cila, duke udhëtuar on-line nga një universitet shqiptar në tjetrin për të diplomuar studentin e radhës, prodhon pasuri, injorancë dhe legjitimi

Ben Blushi ja doli edhe kësaj radhe të realizojë maksimumin e marketingut për librin e tij të ri: “Kandidati”. Pas promocionit normal që bëjnë shtëpitë  botuese dhe autori, të cilit në rastin konkret i hapen të gjitha dyert, vijohet edhe njëherë me teknikën e sensacionit. Që kur merr përgjigje e dyfishon kuriozitetin. Në fund, i fituar del autori që iu shit libri. Së fundmi bëri bujë deklarata e Blushit, huazuar nga libri i tij “Kandidati”, sipas të cilit busti i Lef Nosit që është në Elbasan duhet tërhequr zvarrë. Arsyeja? Ishte bashkëpunëtor i fashizmit.  “Ai u bë me pushtuesit.