serbia

Shtetet e Bashkuara të Amerikës vijojnë t’i përmbahen idesë se marrëveshja mes Serbisë dhe Kosovës kalon nga shkëmbimi i territoreve. E lidhur kryesisht me ish-këshilltarin e Sigurisë, John Bolton, ideja në fjalë u kundërshtua nga Gjermania, ndonëse u pranua nga presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi dhe u mbështet nga qeveria e Edi Ramës.

Donald Trump i ka lënë sërish të gjithë me gisht në gojë. Pak javë më parë në Tiranë apo gjetkë në Ballkan u “festua” caktimi i Mathew Palmer si zyrtari kryesor në Departamentin e Shtetit për Ballkanin, por sot ka njerëz që pyesin se çfarë do të bëjë Palmer ndërkohë që Shtëpia e Bardhë ka emëruar ambasadorin amerikan në Gjermani, Richard Grenell si të dërguar të posaçëm për Kosovën dhe Serbinë.

Marrëveshja me Kosovën është kusht që Serbia të anëtarësohet në Bashkimin Europian. Ambasadori i Gjermanisë në Beograd, Thomas Schieb, ka përsëritur nevojën e një konkluzioni pozitiv të dialogut të nisur gjatë një interviste për Prva Tv. Ai ka sqaruar se procesi i nisur do të vazhdojë nën të njëjtin format që ka ecur deri më tani, por përfaqësues do të jetë Josep Borrell.

Kur Angola e fitoi pavarësinë e saj, prijësi i Lëvizjes për pavarësi, Agostinho Neto, ia dhuroi mareshalit Tito (gjegjësisht Jugosllavisë), në emër të ndihmës së madhe (politike, në armatim, etj.) të drejtën e shpimit për naftë në puse të Oqeanit Atlantik. Aty u futën në fund të viteve shtatëdhjetë kompania kroate INA dhe ajo serbe, që së fundmi u quajt NIS (Industria e Naftës e Serbisë). Për nja tridhjetë vjet , kompania serbe nxori naftë prej Angolës, jo ndonjë sasi marramendëse, por sa për ta mbajtur të gjallë e me profit atë investim.

Serbia dhe Rusia nuk janë ftuar në aktivitetin që mbahet në Varshavë më 1 shtator me rastin e 80-vjetorit të nisjes së Luftës së Dytë Botërore. Mediat serbe raportojnë prej dy ditësh me një frymë skandali mohimin që i bëhet Serbisë, një vend që ka kontribute të mirënjohura në këtë luftë dhe që ishte një ndër viktmat, por edhe fitueset e saj.

Komisioni Europian ka paralajmëruar Serbinë se duhet të heqë dorë nga marrëveshja e tregëtisë së lirë me Unionin Ekonomik Euraziatik të drejtuar nga Rusia kur të bëhet pjesë e Bashkimit Europian. EuObserver citon një zëdhënës të BE-së që është shprehur se marrëveshja mes Serbisë dhe Rusisë që ka nisur që në vitin 2000, por në “kontekstin e negociatave të pranimit në BE, Serbia duhet të tërhiqet nga të gjitha marrëveshjet bilaterale të tregëtisë së lirë ditën që do të pranohet në BE”.

Presidenti i Serbisë, Aleksander Vuçiç ka dalë së fundmi me një interpretim tjetër për sa i përket dialogut me Kosovën dhe ideve për demarkacionin. Ai nuk ka përdorur termin ndarje dhe shkëmbim territori, por demarkacion, kundër të cilit sipas tij është Gjermania. Sipas Vuçiç që ka folur në një intervistë për Zërin e Amerikës, ShBA nuk ka ndonjë interes të posaçëm për llojin e marrëveshjes që do të arrihet, përveçse do një marrëveshje përfundimtare.

Aktorë të ndryshëm të afërt me politikën zyrtare amerikane po riciklojnë idenë e shkëmbimit të territoreve mes Serbisë dhe Kosovës që sipas tyre do të sillte stabilitet afatgjatë në rajon. Në një intervistë për Radio Evropa e Lirë, Charles Kupchan, anëtar i Këshillit për Punët e Jashtme dhe profesor në universitetin e Georgetown ka vlerësuar se opsioni në fjalë duhet parë si prioritet. 

Ndërkohë që komuniteti ndërkombëtar pretendon se do të vendosë në vijë marrëdhënien ndërshtetërore mes Serbisë dhe Kosovës, hapja e problemeve gjyqësore për ish-kryeministrin Ramush Haradinaj ka krijuar një parantezë përmes së cilës Beogradi zyrtar ka rikonfirmuar politikën e tij të vjetër. Shqiptarët janë kriminelë, ana e ligjshmërisë dhe drejtësisë qëndron nga Serbia.