Blloku Bota

Miliarderja kineze Zhang Xin, ka folur në një intervistë për gjermanen “Spiegel” rreth asaj që pritet ndodhë me ekonominë kineze. Sipas Xin, Kina duhet të kalojë drejt një ekonomie konsumi dhe shërbimesh, duke patur përherë parasysh se në botën që jetojmë: “Asnjë ekonomi, apo kompani, si dhe individ nuk mundet të zhvillojë plotësisht potencialin e vet pa përqafuar dy prirje themelore:  globalzim dhe dixhitalizim”. Në këtë kuptim, “Kina ka nevojë të vijojë të hapet dhe të ndërlidhet”. “Ajo ka nevojë të kuptojë se bota është bërë një. Era e izolimit ka përfunduar”, vijon miliarederja kineze.

Pamja e vendeve arabe sot të frikëson: Dhunë, luftë dhe shkatërrim. Në kohën që pranvera arabe filloi, intelektualët shpresuan për ndryshim. Pesë vite më pas, 10 prej tyre flasin për The Guardian.
Në janar të vitit 2011, disa ditë pas ditë pas kryengritjes së parë në Tunizi dhe nisjes së protestave në Sheshin Tahrir, “The Guardian” ftoi shkrimtarët kryesorë nga e gjithë bota arabe për të reflektuar mbi revolucionionin gjithëpërfshirës në rajon. Atëherë, ata shprehën optimizëm të madh për të ardhmen.

Rënia e besimit te Zoti, ideja se jeta, Toka, gjithçka është krijuar nga një forcë superiore duket se në disa vende është histori. “Washington Post” sjell si shembullin më domethënës Islandën, një vend ku vetëm “20 vite më parë, afërsiht 90% e banorëve ishin besimtarë”. “Sot, më pak se 50% e tyre janë të tillë”, shkruan WP. Me këto shifra, edhe sipas Gallup, Islanda bën dallim nga pjesa tjetër e botës.

Presidenti kinez Xi Jinping bëri thirrje nga takimi i Ligës Arabe në Kajro të Egjiptit për krijimin e shtetit palestinez në kufijtë e para luftës së vitit 1967. Po kështu Jinping theksoi se për shtetin e ri palestines si kryeqytet mund të shërbente Jerusalemi Lindor. “Haartez” vlerëson se kjo qasje e Kinës lidhet me zgjerimin e synimeve të saj në rajonin e Lindjes së Mesme.

Vrasja e ish-agjentit rus Aleksandër Litvinenko në vitin 2006, ishte e miratuar nga presidenti Vladimir Putin. BBC. shkruan se ky është një nga përfundimet e hetimeve nga autoritetet britanike.Litvinenko vdiq në moshën 43 vjeçare në Londër në vitin 2006, pak ditë pasi u helmua me polonium radioaktiv-210, të cilin ai besohet ta ketë pirë në një filxhan çaji.

Europa ndodhet në prag të një krize që rrezikon zhbërjen e një prej arritjeve kryesore të saj: lëvizjen e lirë brenda hapësirës Shengen. “Deutsche Welle” citon Presidentin e Këshillit Europian, Donald Tusk, të jetë shprehur se “ka vetëm dy muaj kohë për të vënë gjëray në kontroll”. Përndryshe, mosmenaxhimi i krizës së refugjatëve do të sillte kolapsin e udhëtimit pa pasaportë në Shengen. Po kështu Tusk sheh rrezik edhe përrpjektin europian në tërësi, nëse kufijtë e jashtëm të unionit nuk do të arrijnë të menaxhohen.

Autoritetet norvegjeze dëbuan në Rusi, 60 emigrantët e parë sirianë, të cilët kishin mbërritur në Norvegji, vjeshtën e vitit të kaluar. Sipas vendimit të qeverisë së Oslos, që u mor nëntorin e vitit të kaluar, janë 5500 azilkërkues që do të kthehen mbrapsht në Rusi.Vendimi u kritikua nga Organizata e Kombeve të Bashkuara, sepse bie ndesh me Konventat për Refugjatët.

Qendrat e pritjes së refugjatëve më Greqi dhe Itali do të funksionojnë së shpejti, ka deklaruar komisioneri europian për emigracionin, Dimitris Avramopulos. Në të njëjtën kohë, Brukseli ka theksuar se përballimi i flukseve të refugjatëve kërkon lëvizje të shpejta në nivel europian.

Giovanni Sartori, politolog i njohur i ka dhënë një intervistë gazetës italiane “Il Giornale”. Tema kryesore siç pritet është Europa, e ardhmja dhe Islami që po vë në diskutim stabilitetin e saj, për nga mënyra sesi po menaxhohet kriza e imigrantëve. Sartori flet troç: Kjo Europë, Europa e Brukselit ka vdekur. Integrimi me Islamin është i pamundur sipas tij, madje Europa është në luftë me Islamin. Në këtë përballje dramatike shfaqet edhe komikja që e ka emrin: e Majta. Më poshtë intervista:

Pak më shumë se 100 ditë nga rimandatimi, qeveria e Aleksis Tsipras ka humbur ndjeshëm popullaritetin. Sondazhet tregojnë se 10 për qind janë të kënaqur me qeverinë, ndërsa 2 për qind besojnë se qeveria po shkon më mirë nga parashikimet. 63 përqind deklarojnë se vendi nuk po qeveriset siç ishte premtuar, ndërsa 19 për qind janë të mendimit se po qeveriset aq keq sa kishin menduar.