Nudot në fushatë... Fotot e nënës së Obamës dhe një rrëfim i Ramës në "Kurban" për zgjedhjet e 2006-s

"I dashur Obama, ja një foto e mamasë tënde…". Me një account Twitter të lidhur me grupin hacker "Anonymous" janë shpërndarë këtë ditë dy foto nudo dhe një foto familjare e Ann Dunham, nënës së e presidentit të Shteteve të Bashkuara. Këto foto që gjenden në forumin 4Chan Anonymous, janë të viteve '50. Slogani i këtij grupi "Ne nuk harrojmë" duket në këtë rast më i realizuar se kurrë.

Është hera e dytë që fotot në fjalë dalin në publik në kohë fushate. Fotot ishin shpërndarë edhe njëherë tjetër në 2008 gjatë fushatës presidenciale pa u autentifikuar kurrë. Por tweet-i i kësaj here ka bërë xhiron e botës në rrjet. Disa e interpretojnë si një përgjigje të grupit Anonymous, ndaj "gjuetisë" së lançuar nga Uashingtoni kundër Julian Assange, themelues i Wikileaks.

Për të tjerë, pjesa më e rëndësishme e foto-mesazhit është se këto shkrepje janë bërë në shtëpinë e gazetarit Frank Marshall Davis në Honolulu, ku Obama ka jetuar kur ishte fëmijë, meqë Davis ishte aktivist në lëvizjen e sindikatave dhe, në 1950-n u hetua për lidhje me partinë komuniste. Por gjithsesi në reagimet e lexuesve online nuk mungon kurrë fraza: "republikanët nuk kanë më çfarë të sajojnë".

Përdorimi i fotove nudo në fushatë elektorale të sjell menjëherë në mendje fushatën elektorale të 2006-s në Shqipëri kur u hodhën në publik foto nudo të Edi Ramës. Vetë Rama e ka rrëfyer me hollësi atë moment politik në librin e tij “Kurban”.

Shkruan Rama mes të tjerash:  “Diku nga fundi i gushtit 2006, më erdhi një sms kërcënuese…ku më thuhej në thelb se duhej të negocioja për materiale komprometuese…I rashë mbrapsht numrit dhe ishte i mbyllur. E njëjta gjë u përsërit ndoca ditë më pas, duke më thënë pakashumë se po të mos nxitoja të paguaja, duhet të harroja votën e qytetarëve të  Tiranës, pasi të dilnin në shesh ato materiale. I rashë përsëri numrit, s’ishte i njëjti i ditë së parë, dhe nga ana tjetër m’u përgjigj një zë i vargut burri, të cilin s'e lashë fliste po i thashë me ton të fortë se mua s’kishte material në botë të më merrte peng, dhe në vend qyq të guxonte të më bezdiste prapë, këtë ç’është e vërteta e nënvizova më shumë më tepër brutalitet se ç’shpreh këtu me fjalën bezdi, duhej t’i nxirrte ato që kishte një orë e më parë, mu të sheshi “Skënderbej” po të donte. “Madje nëse nuk gjen dot një stendë i thashë, “ta jap unë bashkë me vendin para bashkisë që do ta paguaj vetë dhe t’i varësh e t’i shohin të gjithë sa ditë të duash mor maskara!” As se kisha idenë se çfarë mund të ishin duke sajuar… Megjithatë një shije e keqe më mbeti kur, pa dashur ta dëgjoja atë horr, kapa teksa flisja me zë të ngritur fort se “do të patakseshin të gjitha gratë e botës me mua” kur të dilnin ato materiale, dhe nisi të bridhte mendja nja dy ditë për të gjetur ndonjë kuptim të atyre fjalëve kërcënuese, duke u rrëmuar të kërkoja në kohët e shkuar të jetës sime prej shpirti të lirë të një njeriu të dhënë pas transgresioneve dhe provokacioneve, sidomos në Akademinë e Arteve, ku thyerja e tabuve në art e në jetën sociale ka qenë prirja ime natyrale që student e deri ditën që u largova nga ai mjedis…

I rrëmujshëm siç kam qenë gjithnjë me sendet e mia, rrobat, pikturat, librat, korrespondencat, në kushtet e një mënyre jetese pa shtëpi fikse, më pëlqente pa masë të jetoja me idenë se shtëpia ime ishte trupi im dhe, qyshse e lashë vatrën prindërore për të qenë plotësisht i lirë në orare enë lëvizje, s’ka asnjë vend ku të mos kem lënë pa sendet e mia, qoftë këtu e qoftë vendeve jashtë shtetit ku kam bredhur nëpër Europë  për të jetuar lirinë, pavarësisht se kam jetuar pak javë, disa muaj ose disa vjet, e kësisoj jo vetëm s’i gjeta ato foto aty ku rrija, po s’e gjeja dot as ku mund ti kisha lënë. Shumë më vonë jam kujtuar se i kisha harruar në një bagazh makine, brenda një kutie dhe makina që kishte vazhduar jetën e vet pa mua, ka rënë më tutje në duart që pastaj i kanë kaluar te shantazhuesit. E kam një ide sesi është përzier në këtë histori një politikan shumë i interesuar për humbjen tim në ato zgjedhje, por në mungesë provash ajo mbetet vetëm hamendje pa të drejtë publikimi…" – A.N.