Ajo ditë ku Elvis takoi Nixon, fotoja më e kërkuar në arkivat amerikane
Nëse do të ishte gjallë, do të kishte mbushur tetëdhjetë vjet (në 8 janar). Në fakt, vdiq në 16 gusht 1977, gjashtë vjet e gjysmë pas takimit më të diskutueshëm të jetës së tij, atë me Presidentin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Richard Nixon. Elvis Presley, mbreti i rock’n’roll-it, njeriu që me veshjen e tij nuk ndez apo nuk shokon audiencën televizive, u prit në Shtëpinë e Bardhë në 21 dhjetor 1970 dhe - u shfaq disa orë në sajë të një cicërime - një foto që paraqet atë ngjarje dhe që është më popullorja ndër mijëra imazhe historike të ruajtura në Arkivat Kombëtare në Uashington. Më shumë se marinsat, që ngrenë lart flamurin amerikan në Iwo Jima, të puthjes në Times Square për t’i dhënë fund luftës, vrasjes së JFK në Dallas dhe varrimit me Jackie dhe të voglin John, amerikanët shkarkojnë foton e shtrëngimit të duarve mes Presidentit më të diskutuar dhe yllit të parë të të gjitha kohërave në muzikë. Gjithashtu, në sajë të saktësisë maniake të Nixon, në dokumentimin e çdo fjale të shkëmbyer dhe dëgjuar, në dispozicion janë edhe shënimet në takimin zyrtar të Presidentit, prej të cilave duket shqetësimi që i bashkoi të dy për moralin dhe patriotizmin e brezit të ri, të kërcënuar - sipas Nixon – nga përhapja e drogës dhe mosmarrëveshjeve, me ndihmën - sipas Presley – të propagandistëve të rrezikshëm si Beatles, të cilët kishin zbarkuar në tokën amerikane, kishin bërë male me para, dhe tani ishin kthyer përsëri në Evropë për të folur keq për Shtetet e Bashkuara. Elvis siguroi Presidentin se ai ndihej “në anën e tij” dhe e përshkroi veten si një “djalë të varfër nga Tennessee, i cili kishte marrë shumë nga Amerika” dhe se ai donte të paguante borxhin e tij të mirënjohjes. Ai tha se për dhjetë vjet ishte duke studiuar teknikat e “larjes së trurit” të komunistëve dhe efektet e drogës në psikikën e të rinjve dhe se, si hipit kishin një simpati, ishte e sigurt për të qenë në gjendje të ndihmonte propagandën kundër drogës dhe humbjes së frymës së vërtetë amerikane. Pastaj, para se të ikte, me një gjest spontan, jashtë ceremonisë, përqafoi Nixon. Vështirë për të kuptuar pse amerikanët ishin kaq të lidhur në këtë foto: kanë nostalgji të Nixon dhe Elvis, duan të kenë test të fillimit dhe fundit të mitit të The King, i cili në 1968 ishte rikthyer përsëri në plan të parë, me një legjendar të veçantë televiziv, ose në fillim të delirit të plotfuqishëm që e bëri Nixon-in të humbasë Shtëpinë e Bardhë?! Mister. Është e sigurt se foto thotë - thjesht - një prej takimeve më të çuditshme midis dy protagonistëve më të çuditshëm në historinë amerikane të shekullit të njëzetë.
l.v
Add new comment