"A keni patur përvojë më parë?”. Përgjigjet E. Spiropali: “Kjo pyetje është klishe atavike e kohërave diktatoriale...Për ta bërë mirë një punë, nuk lipsen kaq e aq vite pune, por njohje e asaj pune!!!”

Elisa Spiropali, ish-drejtoresha e Doganave, është shfaqur sërish në media me një intervistë në “Shqiptarja.com”. Përveç ligjëratëve të drejta për sukseset në punën e vet, Spiropali, i ka dhënë një përgjigje origjinale edhe pyetjes mëse logjike: “Kishit patur më parë përvojë në administratën shtetërore?”. Ja përgjigja: “Kjo pyetje është klishe atavike e kohërave diktatoriale, thelbi paradoksal i kuptimit pa kuptim i së cilës mund të shprehet kështu: "Nuk mund të nisësh asnjë punë, nëse atë punë nuk e ke bërë edhe më parë". Ka pa fund shembuj në botë të të sapodiplomuarve të suksesshëm në detyra të larta dhe tepër të larta shtetërore, të tjerë prej tyre që komandojnë me sukses kompani apo sipërmarrje të rëndësishme shtetërore apo private, si dhe që iniciojnë apo shpikin biznese të tyre tepër të suksseshme. Me përjashtim të Shqipërisë, kurrkund në botë nuk bëhet kjo pyetje, madje as që e mendon kush. Për ta bërë mirë një punë sado të rëndësishme, nuk lipsen kaq e aq vite pune, por njohje e asaj pune, dashuri për atë punë, energji, vullnet, dedikim, sakrifikim për të pasur rendiment në atë punë, cilësi, kushte këto të cilat unë, që kam një shkollim dhe përvoja disavjeçare politike, besoj t'i kem plotësuar. Jo sepse këtë po e pohoj vetë, por sepse, sa kohë që ata që më emëruan nuk presin dështimin, por suksesin e punëve, nuk mund të mos kenë qenë të bindur në cilësitë dhe aftësitë e mia”( http://www.shekulli.com.al/p.php?id=238901 ). Tani, ish-drejtoresha në fjalë deklaron se “nuk lipsen kaq e aq vite punë”, për të shtuar më tej “por njohje e asaj pune”. Si mund të njohësh një punë, kur nuk e ke bërë asnjëherë këtë punë? Pa dashur që të biem edhe ne në kurthin e ndonjë atavizmi apo klisheje të diktaturës, përgjigja që mundet të japë logjika është: të kesh punuar. Por ndoshta vlen këtu përvoja sui generis shqiptare, e cila ndonëse e bezdis shumë ish-drejtoreshën me pyetje të tilla, i vjen në ndihmë me modelet e suksesit të njerëzve që nuk kanë bërë asgjë në këtë Dynja, përveçse kanë punuar si deputetë e pastaj ministra e kryeministra. Pandeli Majko, Ilir Meta, janë vetëm dy shembuj të njerëzve që thjesht mbaruan shkollën dhe nderuan Nënën Shqipëri me kontributet e tyre në drejtim. Spiropali ka pra shembuj plot në vendin tonë, te të cilët të paktën mund të gjejë albinë. Duke korrigjuar sadopak logjikën bazike, elementare, të pjesëve të fjalive të përbëra si ajo e sipërcituar. Jo pa interes është vazhdimi i arsyetimit: “Për ta bërë mirë një punë sado të rëndësishme…lipset...dashuri për atë punë”. Ngjan e çuditshme që një i sapodiplomuar apo me formim mirëfilli politik, siç shprehet Spiropali për veten, të dashurojë një pozicion si ai i Drejtorit të Doganave, edhe pse pa paragjykuar duhet të pranojmë se...”rrugët e Zotit janë të pafundme”. Çfarë ka rëndësi është raporti që rreken të krijojnë fjali të tilla me lexuesin, raport i një imazhi të pavërtetë. Një pozicion si ai i drejtorit të Doganave është shans dhe përgjegjësi e madhe, por edhe zgjedhje politike e ekipit drejtues që vjen në pushtet. Këtë e kuptojnë të gjithë, ndaj është fyese, por edhe zbavitëse njëkohësisht kjo “sfilitja” për ta shitur atë si një gjetje për të cilën do të duhet të krenohemi të gjithë. Aq më tepër që qeveria aktuale po bën përpjekje shumë të mëdha(dikur të paktën) që të promovojë konkursin si metodë përzgjedhëse. Spiropali, njësoj si kolegia e vet e Tatimeve u katapultuan në pozicionet në fjalë. Shumë mirë, dikush do ta bënte atë punë. Mund të flitet për përvojën aty etj., por siç është ajo shprehja e njohur: “Pa moral ju lutem...”.
s.z