A do lejohet deri në fund kjo KQZ?!

Vetëm disa sekonda pas mesnatës së 6 majit, kur përfundonte afati i dorëzimit të listave të kandidatëve për zgjedhjet e 23 qershorit, kamerat fiksuan një Njazi Kosovrasti që kapërcente me hap prej balerine derën e Komisionit Qëndror të Zgjedhjeve, duke u përpjekur të fshihte sa mundej çantën që mbante në dorë, që dukej qartë se s’kishte asgjë brenda. Të paktën jo dosjet voluminoze të kandidatëve. Edhe përgjigjet e Kosovrastit pas daljes nga KQZ ishin ato të një njeriu të zënë në faj. Përpiqej t’i shmangej pyetjeve dhe ulte sytë përdhe. 

Në orët që pasuan, zërat se PD kishte shkelur hapur afatin kohor të paraqitjes së listave, u bënë gjithnjë e më të forta. Nuk dihet nëse dikur kjo histori do të zbardhet e tëra, nuk dihet as nëse do të ketë ndonjë pasojë për këtë shkelje të rëndë të procedurës elektorale. Ajo që dihet deri tani është se Komisioni Qendror i Zgjedhjeve, vijon të vegjetojë në një krizë të thellë përfaqësimi. Pas zëvendësimit brutal të komisionerit Muho, në 15 prillin e shkuar, që u pasua me dorëheqjet e të komisionerëve të opozitës, institucioni që menaxhon zgjedhjet në Shqipëri vazhdon punën tërësisht i shbalancuar.

Maxhoranca deklaron se pret nismën e opozitës për të dërguar në Parlament kandidaturat zëvendësuese të anëtarëve të dorëhequr, duke e marrë të mirëqeënë dhe të pakthyeshëm zëvendësimin e Muhos, ndërkohë që opozita kërkon një negociatë të re për KQZ, që do të çonte në një riformatim të pjesshëm ose edhe tërësor të tij. Kjo mospërputhje ka sjellë kolapsin e rradhës, ndërsa data e zgjedhjeve afrohet me shpejtësi.

Prej kësaj situate të re sfiduese dhe të rrezikshme, duket se dalin disa konkluzione. Së pari, një KQZ e cila nuk ka në përbërjen e saj asnjë anëtar të propozuar nga partitë e opozitës, është parimisht e paragjykuar dhe e pabesueshme. Edhe episodi i mësipërm i Kosovrastit i faturohet pa asnjë mëdyshje formatit “njëngjyrësh” në të cilin operon tani Komisioni i drejtuar nga kryetarja Lleshi.

Së dyti, një KQZ e paragjykuar është njëkohësisht paradhoma e një procesi të paragjykuar zgjedhor. Maxhoranca duket se është e vendosur të mos lëvizë nga pozicioni i saj. Duke marrë kësisoj mbi vete të gjithë përgjegjësinë e imagjinueshme për mbarëvajtjen (ose jo) të zgjedhjeve të 23 qershorit. Ndarja e procesit sipas një shkalle të caktuar përfaqësimi, formatimi i KQZ sipas një formule që në bazë ka vullnetin partiak, kishte dhe ka për synim ndarjen e përgjegjësisë të shumta e delikate që lidhen me procesin e organizimit të zgjedhjeve, në të gjitha fazat e tij. Duke vijuar punën me katër anëtarët e mbetur, qeveria po merr mbi shpinë çdo krizë eventuale që mund të prodhohet gjatë rrugës drejt 23 qershorit e përtej tij. 

Së fundi, por që lidhet me pikën e mësipërme, ndoshta qeveria po kërkon që të mbajë në këmbë me zor një KQZ të deformuar, për të krijuar me dashje dhe vullnet, një imazh të keq për zgjedhjet. Numrat tregojnë se rotacioni i pushtetit është një mundësi mjaft reale në 23 qershor. Në këto kushte, një prishje e procesit mund të jetë rruga e vetme për të mos pasur një fitues të zgjedhjeve. Dhe çfarë më mirë sesa një KQZ e ç’ekuilibruar, mund ta arrijë këtë?! - JAVA