E keqja është përtej fotove

... Njëzet vjet pas marsit të vitit 1992 shumica dërmuese e shqiptarëve të interesuar për politikën kanë mësuar vetëm një të re nga e kaluara e Sali Berishës para vitit 1990. Që ai paska pasur miqësi familjare me familjen e njërit prej djemve të Enver Hoxhës. Berisha ka detyrimin t’i tregojë publikut natyrën dhe përmasat e kësaj miqësie. Kjo nuk është një çeshtje privatësie. Personalisht kam përshtypjen se skupi i këtij rrëfimi- nese do të ketë një rrëfim- nuk do të prodhojë efekte të tjera politike në dëm apo në dobi të kryeministrit.

E keqja e tij nuk janë fotografitë me ish drejtues të lartë të shtetit komunist apo me pinjollët e tyre. E keqja e tij është përtej fotografive. Ai nuk ka humbur ndonjeherë mbështetje dhe simpati për çfarë ka qenë, por për çfarë ka treguar se është si shtetar: dikush që nuk ka mundur të hedhë bashkë me teserën e PPSH-së edhe mendësinë e saj antidemokratike dhe madje kriminale për pushtetin; dikush që është mjaftuar të konvertohet në antikomunist, gjë që nuk është ndonjë gjë kushedi çfarë, por nuk është bërë dot demokrat, gjë që është gjithçka.

Berisha ka treguar në vijimësi se nuk e njeh ndarjen e pushteteve, si parim themelor të demokracisë, se kërkon të kontrollojë gjithë pushtetet. Kur u bë President i Republikës vuri në Kushtetutë një nen që e lejonte të drejtonte Këshillin e Ministrave duke i dhënë de fakto kryeministrit statusin e zv. kryeministrit.

Nuk ka bashkëjetuar dot normalisht me asnjë President të Republikës dhe me asnjë Prokuror të Përgjithshëm që nuk është bërë vegël e tij. Nuk ka bashkëjetuar normalisht me asnjë kryeministër në detyrë dhe me asnjërin prej shefave të opozitës së tij.

Ka treguar në vijimësi , qëkurse humbi Referendumin Kushtetues në vitin 1994, se nuk bën zgjedhje të lira e të ndershme. Kjo është e keqja më e madhe e Berishës. Në vitin 1996 prodhoi farsën më të panjohur elektorale në tokën e Europës. Parregullsitë dhe manipulimet e verifikuara në zgjedhjet politike të vitit 2009 dhe në zgjedhjet vendore të vitit 2011 janë shkaku kryesor pse Shqipërisë i refuzohet statusi i vendit kandidat në BE. Ne paketën e famshme të dymbëdhjetë kritereve që duhet të plotësojë Shqipëria, çështje e zgjedhjeve është një kokë me lart se gjithë çështjet e tjera. Edhe më lart se lufta kundër korrupsionit dhe kuptohet pse. Zgjedhjet e lira janë premisa numër një për të luftuar korrupsionin.

Ka treguar në vijimësi dhe vazhdon ta dëshmojë sot e gjithë ditën se nuk e njeh parimin e shenjtë të sundimit të ligjit.. Shembulli më i bujshëm është qëndrimi i tij pa precedent në botën demokratike ndaj vrasjeve të 21 janarit.

Ka treguar se nuk administron dot territorin, nuk zhvillon dot resurset natyrore, qeveris në këmbë , pa studime të sakta. Ka autorësinë e diferencimeve dhe hakmarrjes për arsye politike ndaj opozitarëve, oponentëve, zyrtarëve të pavarur; ka autorësinë e promovimit të servilizmit dhe rrugaçërisë për hesap të tij, duke u dhënë këtyre antivlerave një status që nuk e kanë pasur e nuk do ta kenë në asnjë qeveri tjetër; ka autorësinë e dhunës verbale kundër prindërve të kundërshtarëve, fëmijëve të kundërshtarëve, privatësisë së kundërshtarëve. Berisha i solli i pari në politikën e re shqiptare këto zakone të ulta, që merren dhe përdorën nganjëherë edhe nga kundërshtarët e tij. Ka një përhapje pikëpamja se pyka del me pyke, që në rastin tonë përkthehet “Berisha del me Berishë”. Unë nuk e besoj kwte tezë. Unë besoj se Berisha nuk mundet duke e imituar. Madje pohoj se nuk duhet të mundet kështu. Berisha mundet duke e tejkaluar. Kjo kërkon talent, individualitet, njohuri, kulturë, dashuri për vendin.

Shekulli