Erion veliaj

Jam punonjëse në Bashkinë e Tiranës dhe dua të tregoj me përpikmëri se çfarë ndodh në këtë ‘’fushatë’’ që do dhe disa orë për të mbaruar me kërkesën e fundit dhe me spektakolaren (të padëgjuar prej 30 vitesh) që duhet të votojmë në rresht si dele në 30 Qershor!

Një situatë si kjo e tanishmja është ideale për ata politikanë që  duan të bëjnë karrierë, të evidentohen ndryshe apo edhe të parlajmërojnë ndryshimin. Por lexoni se çfarë thotë z. Veliaj, kryebashkiak i Tiranës dhe kandidat për të drejtuar Partinë Socialiste:

Kur ata sulmojnë Fatmirin, s’e kanë me Fatmirin; kur sulmojnë Edi Ramën, s’e kanë me Edi Ramën; kur sulmojnë Blerinën, s’e kanë me Blerinën; kur sulmojnë kryetarin e Bashkisë, s’e kanë me kryetarin e Bashkisë. E kanë me produktin e punëve tona!

Do të ishte diçka kurioze nëse ndonjë psikiatër do të diagnostikonte sjelljen publike të Erion Veliajt dhe peshën që zë kjo sjellje në jetën e tij të përditshme. Sepse është të paktën neurotike invencioni i përditshëm i një roli për veten, sidomos kur e shkëput atë nga detyra që ke përsipër. Zotit Veliaj nuk i del detyra e kryetarit të Bashkisë, të ciln me shumë gjasë do ta luajë edhe për një mandat. Ai do diçka më shumë, diçka sipër punëve të tjera. Dhe këtë diçka nuk e thotë dot me gojë, por e nënkupton.

Aktori Neritan Liçaj ka denoncuar në rrjetin social Facebook veprimin – tashmë të pritshë dhe tipik – të dikujt nga pushteti, e që është heqja e shkronave dalluese të Teatrit Kombëtar.

Shiti fiq, u shkollua jashtë me bursë, u angazhua i telekomanduar në shoqërinë civile me fonde që nuk i munguan ndonjëherë, iu hapën dyert e mediave pa doganë, u katapultua në politikë, mori bashkinë e Tiranës qyl. Tani kërkon partinë.  E megjithatë është defiçent i dokumentuar në arsyetim.

Kryetari i Bashkisë së Tiranës Erion Veliaj po bind tashmë shumëkënd se ka një problem shumë serioz me të vërtetën dhe me respektin ndaj qytetarëve. Ose atyre që e dëgjojnë. Kjo nuk është një kritikë në vetvete për zotërinë, pasi zoti Veliaj shfaqet psikologjikisht si njeri që e përjeton botën si polare: ose je me progresin siç e kupton ai, ose je një pakicë e zhurmshme, një shpellar etj..

Është gabim që protesta e banorëve të Unazës së Madhe në Tiranë të shndërrohet në betejë personale të kryebashkiakut Erion Veliaj. Sepse ajo nuk është e tij, as e Bashkisë së Tiranës. Është betejë e një ideje për zhvillimin me tranzicionin, një përballje e detyrueshme për qeverinë dhe mandej edhe për Bashkinë.

Në disa media shqip që i bëjnë hosananë kryebashkiakur Erion Veliaj është publikuar një shkrim i Stephen Burgen i shfaqur fillimisht në “The Guardian”. Ai bën pjesë në rubrikën “Qytete” që mbështetet nga “The Rockfeller Foundation”.

Shkrimi është një kalim sipërfaqësor mbi Tiranën, fasadat e saj dhe përqendrohet kryesisht në atë që duket dhe rrëzëllen në kryeqytetin shqiptar. Gazetari nuk kursen as fjalët e mira për Erion Veliajn, të cilin ja shërben lexuesit të huaj, me foto dhe nën modelin e një të riu modern në një qytet që po ecën në rrugën e modernizmit.

Sot kryetari i Bashkisë së Tiranës Erion Veliaj, në takim me administratorët e njësive bashkiake ndër të tjera tha: 

Kryebashkiaku Erion Veliaj është ndër politikanët më aktivë në rrjetet sociale. Këtu po flasim për përdorimin e rrjeteve në fjalë për përcjelljen, masivizimin dhe propagandimin e qëndrimeve publike, të vendimeve të ndryshme politike dhe institucionale. Pra për atë aspekt të rrjeteve sociale që është pikë reference për mediat.