Blloku Kulturë

Kanë kaluar 30 vjet nga hera e fundit kur kam udhëtuar me tren nëpër Serbi. Hera e fundit që kam udhëtuar me tren nëpër Serbi ka qenë në shtator të 1989-tës, kur po shkonim me Ibrahim Rugovën në mbledhjen e Lidhjes së Shkrimtarëve të Jugosllavisë në Zagreb dhe në shënimin e 600-vjetorit të Ivan Gunduliqit. Ndërkaq, hera e parë që kam udhëtuar me tren nëpër Serbi ka qenë në vitin 1969, kur si nxënës që po mbaronim klasën e tetë, na patën dërguar në ekskursion në Beograd, në Suboticë dhe liqenin Paliqit, ku gati pata humbur jetën nga një rrëzim aksidental.

Helene Glykatzi-Ahrweiler është sot 92 vjeçe. Akademikja greke që ia ka kushtuar një pjesë të jetës studimeve mbi Bizantin ka qenë gruaja e parë që ka drejtuar Universitetin e Sorbonës. Gjithashtu, ajo ka qenë edhe drejtuese në Universitetin e Europës dhe presidente e Bordit në Qendrën Kulturore Europiane në Delfi.

“Nuk e ka për detyrë historia të zgjidhë problemet e të ardhmes, por thjesht të na kujtojë zgjedhjet që janë bërë në situata të ngjashme. Ajo lloj historie që na mëson vetëm një zgjidhje është e rrezikshme”, thotë ajo.

Aleanca per Mbrojtjen e Teatrit, paralajmëron përballje fizike me qeverinë pas botimit në fletoren zyrtare të  vendimit per shembjen e godinës së Teatrit.

Në një reagim të saj thuhet se çështja e Teatrit po vërtetohet si një histori grabitjeje nga dyshja Rama-Veliaj kundër interesit të publikut dhe në favor të klientëve të qeverisë.

Deklarata e plotë:

Në kohët e sotme, në vitin 2019, është e vështirë të kuptohet pse piktura e John Singer Sargent “Madame X”, 1883-1884 skandalizoi Parisin.

Nëse vizitoni Muzeun Metropolitan të Artit dhe shihni të varur një kornizë ari të zbukuruar, do të shihni një kompozim të thjeshtë: një grua me lëkurë si prej porcelani, që qëndron drejt në këmbë në një sfond të kafenjtë.

Filozofi, politologu, veprimtari, autori i disa shkrimeve me krater filozofik e politik, i njohur edhe për librin e tij ”Filozofia politike e çështje shqiptare”, i shkolluar në Prishtinë, Zagreb e SHBA, ligjërues në Universitet të Prishtinës, Mr. Ukshin Hoti, në vitet e ’70-ta të shekullit të kaluar i kishte bërë vend vetes edhe në, siç quhej asokohe, Sekretariatin Krahinor për Marrëdhënie me Botën e Jashtme. Për më tepër, nga të dhënat e dokumentacionit të këtij sekretariati, rezulton se Mr. Ukshin Hoti, së bashku me Prof. dr.

I vetëm në garën për kreun e Akademisë së Shkencave, Skënder Gjinushi do të jetë drejtuesi i ri i saj. Rezultati ka dalë pas procesit te numerimit te votave, ku Akademiket e kane votuar me 35 vota pro dhe 6 kunder.

Para votimit, Gjinushi shpalosi platformen e tij  duke thënë se “së bashku me prurjet e reja dhe bashkëpunëtorët e jashtëm të rinj që mundëson reforma mund t’ë realizohen politikat për shkencën”

Video-instalacioni skulpturor, me autor Driant Zenelin ashtu siç pritej rezultoi një dështim i plotë në Bienalen e Venecias. Një dështim i paralajmëruar në fakt, pasi Shqipëria u përfaqësua me një projekt të përzgjedhur pa konkurs dhe në mungesë të plotë transparence.  Qëkurse u prezantua nga Ministria e Kulturës u akuzua si një projekt klientelist, pas të cilit qëndrojnë lidhjet e shkurtra të çiftit Xoxa-Velaj-Kumbaro.

Një vështrim depërtues mbi veprën e Primo Levit nga filologu dhe kritiku italian, Pier Vincenzo Mengaldo. 

Ju Mengaldo propozoni një lexim jashtë skemave për “Nëse ky është një Njeri”(përkthyer në shqip nën titullin: A është vallë njeri?”), pra jo vetëm si çelës i dëshmisë dhe narrativës.

Nuk ka më asnjë kandar  të peshojë gomarllëqet që dalin nga të emëruarit e zotit Rama sidomos kur bëhet fjala për të mbrojtur interesa që duan ta mbulojnë diellin me shoshë.

Deklarata e ministres së Kulturës, Elva Margariti nuk lë asnjë vend për intepretim, madje të lë me gojë hapur.

E ftuar në studion e Ora Neës ajo dha këtë shpjegim: “Gërmat në dijeninë time kanë pasur rrezikshmëri shembje siç ka e gjithë godina. Ndoshta duhet të presim që të krijojë dëme në njerëz që të fillojmë të ndërgjegjësohemi”

Menstruacionet janë një temë që rrallë vjen në mendje kur mendojmë për Holokaustin dhe si e tillë ajo është shmangur përgjithësisht nga fusha e kërkimit historik. Kjo është për të ardhur keq, pasi periodat  janë një pjesë qendrore e përvojës së një femre. Dëshmitë gojore dhe kujtimet tregojnë se femrat ndiheshin të turpëruara të diskutonin menstruacionet gjatë kohës së qëndrimit të tyre në kampet e përqendrimit, por në të njëjtën kohë, ato vazhdimisht e risillnin atë argument, duke kapërcyer stigmën që i bashkëngjitet.