Blloku Billboard

Droga. Opozita ka gjetur më në fund të keqen pas së cilës e kundër së cilës të formulojë një kundërshtim “ideologjik” ndaj qeverisë që e barazon me krimin dhe trafikun. Lulzim Basha, kryetar i Partisë Demokratike, ka dalë sot në një deklaratë për shtyp përmes së cilës ka përsëritur tezën se çdo gjë që ndodh aktualisht jo për mirë në Shqipëri ka të bëjë me drogën, me kanabisin që po mbillet kudo.

Partia Demokratike nuk ka ende një qëndrim zyrtar mbi zgjedhjet në Dibër. Nuk ka një dokument analize për shkaqet e humbjes në një proces zgjedhor i cilia paralelisht po hetohet nga Prokuroria e Dibrës. Kjo do kohën e vet(edhe pse çarja e votës mes të demokratëve është realitet me peshë në Dibër).

Ka një përpjekje për të mbuluar, në mos mohuar fare përgjegjësitë politike të PD-së dhe Lulzim Bashës në humbjen e Dibrës. Arsyet që jepen janë po ato: votat u blenë, hashashi që është ekonomi dhe presion bëri punën e vet etj.. Vetë kryetari i PD-së, Basha, foli sot për aleancën e krimit me politikën. Më herët kryeministri Edi Rama falënderoi dibranët, njësoj si aleati i tij i preferuar PDIU, ndërkohë që LSI-ja nuk ka një qëndrim për zgjedhjet, ndonëse formalisht ishte në krahun e PS-së.

Le t’u hedhim një sy shifrave:

Kandidati i Partisë Demokratike në zgjedhjet për pushtetin vendor në Dibër, Sherefedin Shehu, ka humbur përballë rivalit Muharrem Rama. Rezultati zyrtar dhe njohja e tij janë tashmë formalitete.

Humbja i shkon sa kandidatit dhe fushatës së tij, aq edhe PD-së me opozitën. Sepse duhet thënë që humbja nuk diskriminon në kësi rastesh, siç bën fitorja. Në humbje je i humbur dhe duhet ose ta pranosh e të nisësh reflektimin, ose të vazhdosh qorrazi me një politikë e qëndrim që thjesht trashin guackën ku po mbyllet opozita.

Sot Vatikani shenjtëron Nënë Terezën për veprën e saj të bamirësisë në Kalkuta. Edhe Papa Françesku në fjalët e tij përmendi veprën e bamirëses në Indi dhe mesazhin e veprës së saj. Në nderim të origjinës së saj Vatikani i la vend edhe gjuhës shqipe në ceremonitë e veta, duke njohur kështu rëndësinë e origjinës së Terezës. Mirëpo shenjtërimi duhet ta pranojmë se lidhet me veprën dhe ato që Kisha Katolike i quan mrekulli. Pra vepra e njeriut në këtë rast ka rëndësi thelbësore, kurse origjina është një hollësi.

Vdekja e Ardit Gjoklajt në landfillin e Sharrës është prej ditësh në qendër të vëmendjes së mediave, por edhe politikës. Arditi 17 vjeçar vdiq aksidentalisht për të zbuluar me fatkeqësinë e tij një dukuri të errët ku përfshihet edhe Bashkia e Tiranës. Punën në të zezë me lejen e autoriteteve shtetërore, nën hundën e tyre për fitim dhe llogari të kompanive private. Natyrisht askush nuk e ka dashur vdekjen e Gjoklajt; ajo është nga ato që qeveritë shqiptare i klasifikojnë si “aksidente”, me prapashtesa të tipit “teknologjike”.

Faqja pranë qeverisë shqiptare, apo më saktë kabinetit të kryeministri Edi Rama, “lexo.al”, ka dalë sot me një version të vetin për çështjen e gazetares Alida Tota dhe investigimit për landfillin e Sharrës. Pasi e vendos të gjithë problemin mbi kontesktin e një hakmarrjeje të Koço Kokëdhimës ndaj Erjon Veliajt për shkarkimin nga ky i fundit të drejtorit të Ujësjellësit të Tiranës, Neritan Gjodeshi, “lexo.al” jep këtë konkluzion:

Kryeministri ka rënë së fundmi në sevda të madhe me një shprehje: “Qentë le të lehin, karvani shkon përpara”. Kuptimi dihet: Ne punojmë, ziliqarët dhe të paaftët do të flasin, apo llapin, siç shkon më mirë në këtë rast.

Gushti i këtij viti do mbahet mend për kanibalizmin e pashoq ndaj 12 vjeçarit Andrea Zani në Palasë, koka e të cilit u shëtit në fshat për më shumë se 2 orë nga xhaxhai i tij, i sëmurë mendor. Është nga ato ngjarje që të lë pa fjalë dhe që ngre pikëpyetje shumë serioze lidhur me aftësitë tona humane për të bashkëjetuar me garancitë që të jep një shtet si ky i yni.

Nuk dihet për ç’arsye muajit gusht i ngjisin kaq shumë polemikat. Këtë vit ka shumë të tilla: për futbollistë tradhëtarë, për tradhëti në koalicionin e qeverisë, ka polemika për isopolifoninë ku edhe aty janë identifikuar maskarenjtë e radhës. Natyrisht agjentët imunitarë, aktivistët, propagandistët, mbrojtësit profesionistë të popullit dhe lavdisë së tij, vetëveprojnë, me iniciativë, pse ashtu ua kërkon ndërgjegja. Të paktën kaq dimë ne, e kaq shohim.