Blloku Billboard

Duke parë mënyrën e sjelljes politike dhe vendimet e njëpasnjëshme që mori qysh pas Pazarit të 18 majit, nuk është kurrfarë fyerje të thuhet se Lulzim Basha përfaqëson jë farë të keqe në politikën shqiptare. Jo se të tjerët janë më të mirë – ndoshta kanë anë më të mira –, jo se ai u parapri nga të virtytshmit, por sepse në kryerjen e çdo akti ku interesi i tij personal afirmohet me një faturë të madhe për interesin publik, ky njeri shfaqet me një normalitet dhe natyrshmëri befasuese.

Të gjithë janë në kërkim të dy votave që dezertuan nga ushtria e deputetëve të Lulzim Bashës dhe shkuan në koshin e Gramoz Ruçit, i anatemuar nga PD si shembulltyra e ish-nomenklaturës komuniste, me duar të lyera me gjak. Gjylja plasi dhe tashmë enigma është se kush gjuajti me top Shtëpinë Politike të Sali Berishës në konakun e të cilit është mëkëmbësi i gjalmit, Lulzim Basha.  

Sa ditë duhen për programin e ri qeverisës të qeverisë së Edi Ramës? Nëse nisemi nga fakti se prioritetet e shpallura janë asgjë më shumë sesa disiplinim i administratës, ndërhyrjet e pritshme nuk lidhen edhe aq me tregun apo me ekonominë direkte. 

Dje ambasadorja e BE-së në Tiranë, Romana Valhutin, u bëri të ditur shqiptarëve se pesë muajt e ardhshëm do të jenë kyç për të ardhmen e tyre europiane, për integrimin. 
 

Për çeljen e negociatave muajt në vijim do të jenë shumë të rëndësishëm, kyç. Është e qartë për të gjithë çfarë lipset që të ndodhë sa i takon 5 prioriteteve kyçe, por në veçanti lidhur me të gjithë aspektet e ligjit dhe në veçanti me luftën kundër krimit të organizuar, përfshirë asgjësimin e kultivimin e tregtisë së kanabisit

tha ajo. 

Edi Rama prezantoi sot para shqiptarëve emrat e kabinetit të ti qeveritar që do të drejtojë për këtë mandat. Për atë që ndjek politikën shqiptare nuk mund të thuhet se ka ndonjë të papritur duke patur parasysh mënyrën dhe preferencat e zotëri në drejtim. Drejtimi politik në lëtë lloj sistemo politiko-komunikativ nuk mund të ndahet nga shoë dhe pjesa e dukjes. Patjetër që Edi Rama ka edhe arsye të vetat, mirëfilli politike për spostimt e bëra, për shkurtimet dhe për katapultimet.

Është e vështirë ta ndash nëse takimi dhe fjala e djeshme e kryeministrit me ambasadorët e Shqipërisë jashtë vendit, ishte shoë apo nisje e një procesi të thellë korrigjimi dhe reformimi. Kjo pasi të gjithë ne u bëmë dëshmitarë të dy qëndrimeve diametralisht të kundërta të të njëjtit njeri dhe të njëjtit ekip: para zgjedhjeve mesazhi se reforma të thella ishin bërë dhe se ato pak probleme që kishin mbetur, kryesisht në gjyqësor apo administratë, vinin si pasojë e partive të tjera, ishte kryesori.

Nuk e kanë thënë kot, çudia më e madhe në Shqipëri 3 ditë zgjat. I thënë në një kontekst që satirizon Shqipërinë e një shekulli më parë, fatkeqësisht mbetet i vlefshëm edhe për shtetin dhe demokracinë që kemi ndërtuar 100 vjet më vonë. 
Madje sot mund të thuhet se në Shqipëri nuk çudit më asgjë. Sepse, grabitja është kthyer në normë politike, ku shteti grabit shtetin dhe ku fjala publike përdoret për të mpiksur të ashtuquajturat shoqëri civile, opozita politike apo institucione publike.

Sot është kujtuar në disa media 16 vjetori i Marrëveshjes së Ohrit. E firmosur në vitin 2001 pas një konflikti të armatosur, marrëveshja vendosi kushte të reja bashkëjetese politike dhe sociale mes shqiptarëve dhe maqedonasve. Ajo vuri në zbatim praktik terma të reja për lirinë e shqiptarëve që kishin qenë deri më atëherë të margjinalizuar. Mirëpo ky është një vlerësim i përgjithshëm që ndonëse do të mbetet në histori, nuk i shpëton dot gjykimit të saj.

Ilir Meta sot është President i Republikës dhe prej gojës së tij nuk mund të dalin më ato frazat e mënyrës dëftore me mesazhe njëdrejtimëshe. Po kështu Ilir Meta e ka të vështirë edhe gjestikulacionin e të fortit që hakërrehet me duar dhe këmbë nga ndonjë foltore duke gënjyer ndonjë të mbetur para televizorit se ai është trimi i fundit në Shqipëri; kjo sepse fati politik e paketoi në krye të shtetit.

Para pak javësh kryeministri Rama mohoi se kishte qenë në Greqi me pushime, madje kërkoi nga ministrat të ndjekin shembullin e tij dhe të pushojnë në Shqipëri. Nuk u kuptua nëse kjo ishte një ftesë për të shpenzuar paratë brenda vendit dhe kontribuar për ekonominë tonë, apo një notë spontane patriotizmi dhe krenarie që përputhet me frymën dhe disponimin antigrek të kthyer në modë qeverisjeje vitet e fundit.