Një shkrim në “Los Angeles Times” që justifikon shqetësimin në Tiranë

Në gazetën amerikane ‘Los Angeles Times’ ishte publikuar dje një shkrim mbi çështjen e armëve kimike. Ishte një shkrim i thjeshtë në stil raportues, por që jepte informacion më shumë se sa ka dhënë mass-media jonë e belbët (ngaqë ka qenë qeveria e belbët).

“Armë kimike siriane (saktësisht: gas sarin, gas VX dhe gas mustard) janë një siklet për amerikanët në ditët e sotme, por ja, një komb i panjohur (“one obscure nation”) është bërë i gjallë për t’i nxjerrë nga ky siklet”, thuhet pak a shumë nga autori i shkrimit. Dhe ky vend ‘obscure’ nuk di të bëjë gjë tjetër, veçse t’i thotë ‘po’ mikut të madh amerikan. Prandaj u pranuan fët e fët të burgosurit uigurë të Guantanamos, dhe nja 200 iranianë (muxhahedinë), të cilët nuk i kanë mirë punët me regjimin e Teheranit.

Po pse në Shqipëri, vallë? Gazetari amerikan nuk na e thotë këtë gjë, por na bën me dije se nuk ka të tjerë që të bien dakord për t’i asgjësuar armë të tilla në territorin e tyre. Nuk i pranojnë për shkak të rezistencës lokale, dhe për shkak se ky proces është një kokëçarje në planin mjedisor dhe atë të sigurisë (procesi i çmontimit është i gjatë në kohë, dhe prandaj armët dhe gasi i rrezikshëm do të rrinë të magazinuara diku, gjë që paraqet një problem sigurie). Norvegjia, fjala vjen, paska thënë jo. Të tjerët, po kështu. Dhe në këto rrethana është Shqipëria që pranon ta marrë në shqyrtim si çështje.

Siç shihet, ka gjëra që ne shqiptarët duhet t’i dimë. Duhet të na i thonë. Duhet së pari të na thonë se pse duhet të dalë “vullnetare” veç Shqipëria në këtë histori, e pse të tjerët nuk e marrin përsipër këtë proces. Bën vaki që ne protestuesit ia fusim kot, por edhe ata që s’e kanë për gjë t’i denoncojnë protestat e të marrin më mbojtje nderin e nëpërkëmbur amerikan (njëri syresh është Bardhyl Ukcama, që dje, me anë të një shkrimi të publikuar online, i përqeshte “protestat laramane prej dhjetra vetësh” në Tiranë), bëjnë mirë të ngrejnë ndonjë pikëpyetje para se t’i japin mbështetje qeverisë sonë në këtë mes. Sepse ndonjë pikëpyetje edhe ekziston. Madje, më shumë se një.

Dita