Alibeaj: Berisha duhet të jetë violinë e parë në PD

Ish-deputeti i PD-së dhe ish-ministri i drejtësisë Enkelejd Alibeaj flet për herë të parë pas humbjes së zgjedhjeve nga PD. Në një intervistë për emisioni Prizëm në AS, Alibeaj thotë se e djathta humbi për shkak të arrogancës së ministrave dhe pushtetarëve të tjerë.

A është e vertetë gara në PD, si mendoni ju?

Kjo është një garë e vërtetë, është një garë reale, është një garë e tillë se nuk ka sesi të ishte ndryshe. Është garë e tillë nisur nga disa indikatorë, së pari nisur nga silueta politike e secilit prej konkurentëve , kjo do të thotë që secili prej tyre ka një siluetë të fortë konsistente deri në elitën më të lartë të PD, që do të thotë dhe në aspektin njerëzor, askush nuk do të donte të ishte i përdorur në këtë rast, dhe ky është indikator që lind thjesht dhe vetëm nga karakteri i secilit prej tyre. Së dyti mënyra dhe fryma sesi u ngjiz kjo garë që filloi që nga rasti e dorëheqjes së së kryetarit të partisë zoti Berisha, i cili në mënyrë të natyrshme, e si rrjedhojë logjike rezultatit, bëri atë që kishte thënë më parë , një dorëheqje e qartë pa asnjë lloj mëdyshje . Një dorëheqje që në mënyrë të llogjikshme kërkonte një orë e më parë një zëvëndësim real, në kuptimin jo vetëm të drejtimit por edhe të frymës të atij personi që do të duhet të drejtojë të gjithë trupën elektorale dhe jo vetëm të PD. Një arsye e tretë është ajo pragmatiste. Një kryetar partie i cili do të duhet të dilte nëse do të dilte nga një teatralitet politik midis një kryetari të paravendosur dhe një tjetri i cili luan rolin e kukullës, absolutisht nuk do të ishte i dobishëm për askënd. Një arsye tjetër akoma e më e fortë është që vetë korpusi i demokratëve ka inteligjencën , ka zgjuarsinë ka nuhatjen për të kuptuar ose nëse do të ishte apo është një garë false. Jo vetëm kaq pasi këto ishin përceptimet e para por duke parë edhe procesin e garës absolutisht duke qartë që gara është e tillë për këdo skeptik të mundshëm.

Një pjesë e shtypit është duke arsyetuar se gara është e paracaktuar, se njëri prej dy kandidatëve është i preferuar, se ka mbështetjen më të madhe nga zoti Berisha, dhe është fjala për Zotin Basha.. ju si mendoni?

Unë kuptoj dhe justifikoj deri diku këtë lloj paragjykimi të opinionit mediatik apo dhe diçkaje me gjerë për një arsye fare të thjeshtë se nuk është ndonjë nga ushtrimet elektorale të brenda partisë demokratike që kanë qenë shumë i frekuentueshëm për të gjithë trajektoren e historike të zhvillimit të partisë demokratike

Dmth që nuk ka pasur shpesh garë për kryetar…

Mund të them që nuk pasur ndonjëherë garë deri tani, qoftë edhe për arsyen se një nga kandidatët ka qenë gjithmonë zoti Berisha dhe sado seriozisht ta merrte ndonjëri prej kandidatëve të tjerë, do të kishte gjithmonë një lloj paragjykimi të justifikueshëm. Tek e fundit atje ku njëri nga kandidatët ka pasur dimensione politike të zotit Berisha gara gjithmonë do të ishte paragjykuar. E për këto arsye duke qenë se nuk ka qenë kaq e frekuentueshme një ushtrim i tillë demokratik kjo me të drejtë mund të lërë dyshime në një pjesë të opinionit mediatik. Dhe po marr atë pjesë që është e sinqertë përkundrejt zhvillimeve të PD-së, dhe jo atë që është i anshëm për arsye të tjera absolutisht dhe i justifikoj.

Ju vetë Zoti Alibeaj jeni i përfshirë në fushatë për njërin apo tjetrin kandidat?

Unë kam preferencën time, dhe të gjithë ata që më njohin, të gjithë kolegët e mi nuk do të kenë asnjë lloj vëhtirësie për ta kuptuar se për cilin në një farë mënyre kam simpati për drejtimin e ardhshëm të PD-së. Për të mos prishur po themi garën e ndershme , për të mos infektuar për aq sa çmundet një deklarim publik i imi në ato dimensione të cilat unë përfaqësoj, më lejoni të mos e shpreh publikisht. Ajo që mund t ju them eshte që zgjedhja , simpatia apo dashamirësia për secilin nga kandidatët bazohet jo thjesht dhe vetëm në njohje personale, jo në atë çfarë janë duke shpalosur si njëri apo tjetri. Më duhet të them se deri diku tezat janë të ngjashme por e kam bërë arsyetimin tim në këtë lloj simpatie tek fakti i asaj çfarë do të përfaqësonte pas datës 22 njëri apo tjetri . Dhe për korpusin e PD, për votuesin e PD ajo që është e rëndësishme nuk është thjesht dhe vetëm simpatia që krijohet gjatë fushatës elektorale por edhe se si e projekton vazhdimin e opozicionit të PD-së dhe arritjen të një orë e më parë të ardhjes në pushtet të PD-së.

A duhet PD të fillonte më parë me analizën e shkaqeve të humbjes apo eshte më mirë që nisi garën për pasuesin e zotit Berisha?

Kjo deri në njëfarë mase ishte si detyrim përcaktim që në momentin që zoti Berisha e vendosi si një standard, mbi të gjitha etik, në politikë dorëheqjen e menjëhershme sapo rezultati u pa në mënyrë të qartë se cili ishte. Sigurisht që do të vijohej me zgjedhjen e kryetarit. Dhe për mua pak rëndësi ka nëse do të bëhej së pari analizë dhe pastaj do të bëheshin zgjedhjet.

Por analiza nuk po bëhet… të paktën publikisht?

Nëse keni dëgjuar për atë që është thënë deri tani nga artikulimi politik brenda PD-së, analiza do të fillojë menjëherë pas zgjedhjes së kryetarit. E rëndësishmë është që do të ketë analizë. Dhe ky është një nga ushtrimet demokratike i cili nuk ka qenë shumë frekuent të paktën kohët e fundit në PD, dhe besoj së është një nga arsyet e forta që demokratët ndjehen të mobilizuar për të qenë pjesmarrës në këtë proces të zgjedhjes së kryetarit të partisë. Nuk do të kishte asnjë dobi për mendimin tim bërja e analizës paraprakisht dhe pastaj me procedurën përzgjedhëse të kryetarit. Tek e fundit duhet të jemi edhe njerëzorë teksa analizojmë zgjedhjet apo zhvillimet brenda një korpusi politik siç është PD-ja. Ju thashë arsyeja e parë ishte dorëheqja e zotit Berisha . Por nëse do të merrnim e do të krijonim skenar ku do të fillohej me analizën të bërë shpejt e shpejt menjëherë pa u tharë ende dhimbja e humbjes së 23 qershorit, do të kishte shumë gjasa të shkohej drejt një procesi i cili do të kishte një shfrim dufi që do të arrinte deri në padisiplinim. Tek e fundit një parti politike e ka të domosdoshme shfrimin e dufit, gjetjen e fajtorëve të fajit por mbi të gjitha ka të domosdoshme nevojën për t’u ringritur , për të rikrijuar edhe njëherë frymën dhe moralin dhe për të rikrijuar edhe njëherë strukturën organizative të saj. Pra kam frikë se e para do binte ndesh kësaj të dytës, pra rikrijimit, të ripaqëtimit të frymës apo të opozitarizmit pra edhe të PD-së. Kështu që nuk shoh asnjë problem në këtë rast, përsa kohë që brenda një periudhe relativisht të shkurtër , zgjedhja e kryetarit përfundon më 22 korrik dhe mënjeherë, siç është thënë, edhe në mbledhjen e kryesisë do të rifillojë procesi i analizës, tashmë edhe me mendje të ftohtë, tashmë dhe të qartë për arsyet e humbjes, për arsyet se përse ndodhi rezultati i 23 qershorit, edhe një qartësim për të parë përpara.

Zoti Alibeaj përse humbi PD-ja?

Janë disa shkaqe, madje janë shumë shkaqe. Madje është e vështirë të vendosesh se cili është më i rëndi midis tyre.

Më kryesoret…?

Po bëj analizën për të dalë pastaj tek konkluzioni. Pati një lloj thyerje të madhe të psikozës politike dhe qeverisëse në vtin 2009 dhe këtu i referohem koalicionit të bërë me LSI-në. Ishte një kalim i madh politik, etik, në kuptimin politik të fjalës. Një forcë e majtë me një forcë të djathtë e cila injektoi edhe në anëtarësinë e PD-së një ndryshim të madh psikologjik për të gjithë kulturën e tyre demokratike dhe politike që ishte krijuar deri në atë kohë. Deri në vitin 2009 konturet e ndarjes i majtë/ i djathtë bashkë me të gjithë nostalgjinë politike bashkë me të gjithë vlerësimin reciprok të të dy krahëve politik ishin qartësisht të ndarë.

Pra, po thoni se aleanca me LSI-në ka krijuar zhgënjim ne bazen e PD ?

Jo vetëm kaq. Rezultati i 2009 që pasoi në mënyrë të detyrueshme madje dhe të nevojshme dhe të domosdoshme aleancën me LSI-në. Nuk e shoh aspak të gabuar atë që ndodhi në 2009. Por në mënyrë të pashmangshme solli edhe një ridimensionim të psikozës politike atë anëtarësisë së PD-së.

Pra ju po thoni një zhgënjim të anëtarësisë…

Jo nuk po them zhgenjim, zhgënjimi ndodhi më vonë teksa ndaj këtij ndryshimi të psikozës së anëtarësisë nuk pati nga ana e strukturës qeverisëse dhe partiake të PD një qendrim të fortë, strikt dhe koherent duke bërë ndarjen e qartë që me LSI-në u bë vërtet një koalicion por ai është i diktuar nga rezultati i zgjedhjeve , porse identiteti dhe mbi të gjitha ai ideologjik i PD-së është i paprekur, do të vazhdojë të jetë i tillë. Pra kjo do të thotë se arsyeja e parë që unë gjej në këtë rast është që në PD përgjatë këtyre katër vjetëve ndodhi ndoshta një spostim ideologjik në programin e saj jo vetëm qeverisës por edhe në cilësinë e të qeverisurit .

Një arsye tjetër..?

Arsyeja tjetër është që ndaj këtij spostimi ideologjik , pra zbutja e qendrimit ndaj disa vlerave të liberaldemokracisë të konservatorizmit të PD që burojnë edhe nga historia e saj , solli në mënyrë të menjëhershme që në 2009 një ulje të vigjilincës të drejtuesve të lartë të PD-së duke e filluar me trupën e ministrave dhe më poshte me trupën e drejtorëve dhe të pjesës tjetër që kishte doza domethënëse pushteti në dorë . Për ta shtjelluar qënia në një kohë të gjatë e ministrave si në mandatin e parë dhe atë të dytë , cilësia jo shumë pozitive e qeverisjës në atë hapësirë të ministrave, drejtorëve apo dhe niveleve më të ulëta , të qënit të distancuar nga baza e anëtarësisë , madje deri në cilësi jo shumë pozitive të qeverisjes po themi në terma edhe të praktikave jo të shëndosha deri edhe korruptive politike, apo dhe më tepër sesa kaq, bëri që të ndodhë ajo që unë e quajta humbje e vigjilencës së PD-së ndaj anëtarësisë së saj. PD ka qenë gjithmonë shumë e ndjeshme ndaj zërit të bazës, madje vetë zoti Berisha ka qenë rasti më ekselent , ka qenë gjithmonë njeriu që mbantë në mënyre të drejtpërdrejt kontakte me anëtarësinë. Kjo që po ju them u shndërrua në sentenca të tilla saqë rëndom në ambientet e PD-së thuhej se telefonin e hap zoti Berisha nuk e hap asnjë nga ministrat. Dhe kjo ishte një aksiomë që u vërtetua gjithmonë e më tepër. Është pikërisht, për mendimin tim, fakti i humbjes së kësaj vigjilence , humbjes së ndjeshmërisë së trupës më të lartë qeverisëse të PD-së me bazën, një nga arsyet që solli në atë dështim të 23 qershorit.

Pra ju po flisni për një lloj arrogance të ministrave, që nuk hapnin telefonat..

Në rregull, ta quajmë arrogancë, por jo vetëm ministrat edhe niveket më poshtë.

Ka arsye tjetër?

Ndodhi që PD adoptoi një mënyrë strukturimi të bredshëm të tillë që nuk e stimuloi afrimin apo familjarizimin e mëtejshëm me bazën. Strukturimi u bë i tillë që në 12 qarqe në varësi edhe të strukturës ë kodit zgjedhor u krijuan grupe pune në krye të të cilit qendronin pikërisht ministrat. Ndodhi një fenomen i tillë , në dorën e kryetarëve të grupeve të punës , u centralizua pushteti administrativ i bashkuar në këtë rast me atë qeverisës , në mënyrë të natyrshme edhe ndoshta pa e kuptuar secili prej këtyre 12 kryetarëve të grupeve të punës. Ndodhi që ky centralizim të shkaktonte një revoltë nga anëtarësia e PD-së për shkakun se edhe për asrye të impenjimeve të shumëfishta të këtyre kryetarëve, kjo ndarje midis bazës dhe pjesës qeverisëse të ngarkohej edhe me një lloj revolte të brendshme nga ana e anëtarësisë.

Një arsye tjetër ishte që ky fenomen që u shfaq menjëherë pas zgjedhjeve të 2009 nuk pati një lloj reaksioni apo një lloj kundërpërgjigje nga kryesia e PD-së. Pavarësisht se pati sinjale të forta përkundrejt këtij administrimi jo të mirë të pushtetit të PD-së, nuk pati asnjë lloj procesi reflektimi.

Dhe e fundit në këtë linjë është fakti që strukturat e PD-së apo strukturimi apo procesi i refleksionit që do të duhet për çfarëdolloj sfide elektorale nuk e përndoqi të paktën mandatin e dytë, PD-në. Ndodhi që nuk u bënë zgjedhjet brenda partisë, para apo pas zgjedhjeve të 2009, as në zgjedhjet e 2011 pavarësisht se rezultati ishte pozitiv në tërësinë e vet, ashtu edhe në vitin 2013. Pra ndodhi kjo lloj asfiksie e strukturave partiake të cilat për shkak edhe të gjithë arsyeve të mësipërme u ekslipsuan nga një lloj strukturimi qeverisës.

Me fjalë të tjera struktura të qendrueshme partiake të PD-së, qendrestarët, ata që kishin qenë gjatë gjithë kohës në opozitë , deri në 2005, panë një ditë të bukur që rolin udhëheqës protagonist brendapartiak nuk po e luanin ata siç ata kishin dhënë dhe kontributin e tyre , por një pjesë e të emëruarve, drejtorë, përgjegjës apo administratorë lokalë në këtë rast. Dhe jo thjesht për arsye xhelozie por edhe për faktin tjetër që të ardhurit rishtaz në PD nuk e kishin aspak mundësinë që të ishin po kaq familjarë me bazën. Gjithë ky çedim është për mendimin tim një nga arsyet themelore që çoi në atë rezultat të 23 qershorit.

Po korrupsioni? A nuk ishte ai ishte një arsye e humbjes…?

Nëse do të flasim për përformancën e qeverisjes së PD –së në terma makro unë nuk mohoj edhe çështje të tilla si korrupsionin apo dhe të një cilësie jo përfekte të qeverisjes apo dhe aksione politike të filluara apo të cuara deri në fund edhe këto janë elementë të rezultatit . Nëse shohim rezultatin shifror, vërejmë që PS nuk ka pasur rritje në numër mandatesh apo dhe në shifra të elektoratit dhe ky është një konkluzion.

Në shifra po, ka marrë rreth 100 mijë vota më shumë…

E përkthyer në mandate pastaj nuk është , përveçse ka marrë një mandat më tepër . Ka ndodhur që LSI ka një dyfishim të rezultatit të saj jo vetëm shifror por edh të mandateve dhe ka ndodhur që kjo rritje e madhe e LSI-së ta gjejë respektivin e saj tek humbja apo gropa e krijuar në PD. E duke patur parasysh faktin e bashkëqeverisjes së katër vjetëve, kushdo mendon me të drejtë se këtu ka ndodhur një lëvizje tektonike e elektoratit. Simpatizantë (nuk po i quaj militantë të PD-së,) drejt LSI-së. Arsyet janë nga më të ndryshme por ajo cka unë them në këtë rast është që pyetja më e madhe që secili prej përfaqësuesve të PD-së do të duhet t’i bëjë vetes është jo pse këta njerëz shkuan tek LSI-ja. Kam dëgjuar gjithfarë legjendash për mjetet dhe mënyrat të përdorua nga LSI, për tërheqjen e këtij lloj elektorati, por është më e rëndësishme të kuptohet pse ky elektorat në grup, në bllok, pse kjo lëvizje tektonike ka ndodhur, pse i ikën PD-së dhe jo përse i shkuan LSI-së. Nëse do të bëjmë historinë e PD-së nga 2009 e më herët historikisht ky është një elektorat i cili ka qenë tek PD-ja. Dhe jo vetëm kaq por duhet të pranojmë se elektorati i djathtë është një elektorat sentimental , lidhjen e vet me PD-në e ka shumë të fortë e ka shpirtërore e ka ideologjike , por të gjithë këto elementë janë thyer aq sa kanë shkaktuar pikërisht këtë thyerje zemre tek ky grup i cili shkoi nga PD tek LSI. Kjo është mekanika elektorale që ndodhi më 23 qershor.

Po pse është thyer zemra e simpatizanteve, a e beni kete analize?

Pikërisht për atë humbje të vigjilincës… të arrogancës , të përtacisë politike, të humbjes së lidhjes së drejtpërdrejt me anëtarësinë, të mbivendosjes me struktura të krijuara rishtas më shumë qeveritare sesa partiake , me faktin që nuk ndodhën procese refleksioni dhe rifreskimi të PD-së, dhe të gjitha këto çuan në këtë humbje.

Flasim për të ardhmen e PD-së. Si e shikoni rolin e zotit Berisha në PD. Ju e dini që shumë mendojnë se ai duhet të vazhdojë të mbetet violinë e parë ne PD dhe duke mos qenë kryetar i saj”. Po ju si mendoni ?

Jo vetëm do të mbetet , por duhet të mbetet . Unë e kuptoj që figura e Berishës jo vetëm brenda PD-së por në të gjithë ambientin politik është figura me të gjitha dimensionet më të mëdha. Faktikisht ka gjurmosur të gjithë trajektoren e historisë së demokracisë nga 90 e këtej . Për një shumicë njerëzish kjo është një gjë pozitive , ka dhe një lloj pakice që e shohin këtë si një lloj asfiksimi të zhvillimit historiko-politik të Shqipërisë, dhe një orë e më parë presin që të ketë një ndarje të menjëhershme nga figura të tilla politike.

Pra ju mendoni që nuk është mbyllyr epoka e Berishës?

Sigurisht që jo, dhe nuk duhet të mbyllet. Unë po flas tani për dobishmërinë ndaj PD-së. Berisha nuk mund të ikë sepse PD nuk mund të ikë prej Berishës. E shoh në këtë lloj këndvështrimi qendrimi si një lloj garanti , si një lloj vigjilenti ndaj krijimit të figurav e të reja , staturave të reja politike , nuk është më jo një dëshirë e Berishës, është një detyrim për Berishën. Për mënyrën sesi u krijua PD dhe sesi u formatua figura individuale Berishës. Dua të them me këtë rast që zoti Berisha është figura që lindi nga momenti i ndryshimit të sistemit , në mënyrë të natyrshme do të ishte një figurë e dimensioneve të mëdha dhe të pazëvëndësueshme. Historia jo vetëm në Shqipëri por dhe në vende të tjera demonstron këtë gjë. Kjo ishte sa pozitive por kishte dhe negativitetin e vet se një figurë e tillë që eklipsonte pothuaj çdo gjë një figurë e tillë që ishte ajo që kuronte çdo gjë në PD dhe jo vetëm në PD por edhe jashtë dimensioneve të saj, në një farë mënyrë solli edhe rezultat që të mos ketë ende sot figura silueta politike , karaktere politike të afta që që sot të vendosin një zëvëndësim të postit të kryetarit të partisë. Për këtë arsye ai ka detyrimin që jo vetëm të rrijë por është një rrjedhojë logjike dhe normale që zoti Berisha jo vetëm duhet të jetë aty , por duhet të jetë ky garanti i gjithë zhvillimeve të mëtejshme dinamike në PD

Zoti Alibeaj çfarë mendoni për idenë që me zgjedhjen e lidërshipit të ri të PD-së, me fillimin e sesionit të ri parlamentar , partitë e djathta të krijojnë një formacion stabël të së djathtës shqiptare. A duhet rithemeluar e djathta?

Jo nuk jam dakord. Ju thashë më parë se ajo që duhte të ndodh me PD-në dhe të djathtën nuk është thjesht dhe vetëm një koncentrim numerik apo emrash brenda një partie të vetme. Jo, do të duhet të jetë një diversifikim në pjesmarrjen e së djathtës jo më si një parti por si një kostelacion individësh dhe fluksesh politike.

Ndërkohë që e djathta, PD të themi si qendra e të gjithë këtij konstelacioni,do të duhet të mbledhë të gjitha këto burime të diversifikuara jo vetëm të shtresimeve sociale duke filluara nga ish të përndjekurit, ish pronarët, inteligjenca rinia e të tjerë por edhe parti të tjera të cilat ruajnë identitetin e tyre ndonjëherë historik ndonjëherë edhe kontemporan pra të kohës së fundit. Pra nuk do të ishte për mendimin tim , gjithsesi mekanika sesi do të zhvillohet do të vërtetohet , por për mendimin tim do të ishte e shëndetshme dhe do të sillte dobishmëri për të djathtën pikërisht ruajtja e identiteteve por mbi të gjitha krijimi i një standardi vlerash politike dhe etike rreth të cilit do të duhet të bashkohemi.

PD herën e fundit që ishte në opozitë, ne periudhen 1997-2005 pati dy lloj qendrimesh, njëri ishte me protesta në rrugë 1997-2001 dhe më pas me një opozitë të fortë denoncuese në parlament në periudhën 2001-2005. Cfarë roli do t’i shkonte më për shtat PD-së ne këtë periudhë politike që ndodhemi ?

Opozicioni në parlament pavarësisht numrave.Sepse duhet të kemi parasysh edhe numrat janë të tillë të cilët nuk mund të japin dhe shumë instrumenta në dorë. Për mendimin tim ky lloj numri është dhe pozitiv për faktin që opozicioni nuk do të ishte thjesht i karakterit bllokues siç ndodhi me PS-në që kishte një numër bllokues .Fakti që kemi një numër të tillë nuk të shtyn në ngasjen e të qënit destruktiv apo pengues në jetën parlamentare do të çojë në mënyrë të natyrshme, unë besoj, në një lloj opozitë të inteligjencës dhe të intelektualëve. Ajo që thuhet shpesh edhe nga dy kandidatët, opozita morale do të duhet të jetë e tillë jo vetëm demaskuese për cilësinë e qeverisjes që me të gjitha gjasat nuk do të jetë aspak pozitive , por të një opozicioni i cili të ofrojë njëkohësisht me maxhorancën setin e vet programativ apo të ideve të veta se si do të ishte më mirë të bëhej apo të qeverisej vendi. Pra jo opozitë e vrazhdë . Absolutihst jo. Pra nëse do të kishim histori të sjelljes aspak europianiste nga ana e maxhorancës, pra të një sjellje që nuk lidhet me cilësinë e qeverisjes, sigurisht që edhe veprimet dhe aksioni opozitar do të duhej t’i përgjigjej dhëmbë për dhëmbë e sy për sy në këtë rast. Tek e fundit kur cënohen rëndë liritë dhe të drejtat e njeriut dhe aksioni opozitar do të duhet të jetë me të njëjtën monedhë. Unë i shkoj gjithmonë opozitës e cila të jetë e arsyes politike, e vlerave politike, e të qënit bashkëpunues edhe kur këto vlera bashkëndahen edhe nga maxhoranca.

Zoti Alibeaj ka njerëz që mendojnë se PD do ta ketë të vështirë ringritjen, ju e shikoni të vështirë aq sa ta ketë të vështirë rikthimin në pushte në 2017?

Demokracia është një rend, një rregull i cili nuk vuan se paku nga një gjë mungesa e aftësisë për të krijuar opozicion. Kjo është një aksiomë politike që është vërtetuar gjithmonë. Gjithmonë ka hapësirë për të krijuar opozitë dhe opozitarizëm. A do të jetë ky PD apo jo ? Une besoj që është e sigurtë që do të jetë PD-ja. Kjo për faktin se nga zgjedhjet e 23 qershorit PD doli e humbur jo për shkak të cilësisë së qeverisjes jo për shkak të përformancës së qeverisjes, se ajo në aspektin makro si në aspektin ekonomik , atë infrastrukturor në atë të politikës së jashtme, dhe në atë të hapjes së vendit apo dhënies së saj identitet në politikën rajonale dhe ndërkombëtare absolutisht është një nga përfomancat më pozitive që eshte arritur . E për këtë besoj unë do të duhet të jetë krenar çdokush nga demokratët madje dhe më tepër se demokrat dhe kjo është tendencë që ka për t’u rritur . Kështu që në këtë aspekt PD nuk del me faqe të zezë nga 23 qershori. Absolutisht ka një problem serioz mendoj unë siç e thashë edhe më parë të organizimit të brendshëm, gjë që është lehtësisht e rikuperueshme. Me një mea culpa që do të duhet të bëjë gjithësecili jo vetëm kryetari i ri i partisë , me një analizë serioze me vendosjen dhe identifikimin e saktë të asaj çfarë nuk eci mirë në këtë organizim të brendshëm partiak në këtë arrogancë qeverisëse dhe mosmbajtjen afër të segmenteve miltanteske të PD-së, unë besoj se është lehtësisht e rikuperueshme. Me një proces që do të bëjë të mundur rizgjedhjen e të gjithë atyre që aspirojnë për tu marrë me politikë, me krijimin e hapësirave dhe për flukset e tjera publike më tepër sesa politike është lehtësisht e mundshme që PD në mënyrë të shpejtë dhe të afërt të jetë opozitë jo vetëm morale siç thuhet por edhe e numrave në popull.

Dita