Jo në pseudo-ndërkombëtarizëm

Justifikimi i ”majtë” që i referohet SIRIZA, por edhe një pjesë e të Majtës jashtë-parlamentare, për të justifikuar qëndrimin e tyre të papranueshëm kur këmbngulin në qëndrimin tonë në BE, pavarsisht katastrofës ekonomike të shtresave popullore, është se ai është qëndrim autentik ndërkombëtar. Dhe kjo, ndryshe nga qëndrimi “nacionalist”, siç e përshkruajnë shumë nga ata, qëndrimin se vetëm dalja e menjëhershme unilaterale dhe dalja paralele nga BE-ja dhe Eurozona, me ndërthurje me masa të tjera radikale që citova në artikullin pararendës, do të mund të ndalonte katastrofën e kryer. Nuk do të qëndroj këtu te “argumentet” e tipit se një qëndrim i njëjtë është kombëtar sepse e mbështesin sot rrymat e fryra “kombëtare” në të gjithë Europën, sepse atëherë duhet të mos merreshim historikisht me beteja nacionalçlirimtare, as edhe të mbështesim sot beteja të njëjta në Libi ose Siri sepse i mbështesin edhe nacionalistët! Por, beteja kundër globalizmit neoliberal (jo kundër neoliberalizmit, siç mbështesin çorjentueshmërisht të njëjtët “majtistë”) sot është nacionalçlirimtare.

Ndryshe nga ata, do të qëndroj, te argumentet gjoja të “majta” që përdoren për të mbështetur atë qëndrim i cili, sipas meje, jo vetëm që ka çuar në zhdukjen thelbësore të së Majtës në Europë, por edhe në ngritjen masive të partive nacionaliste, të cilat sot luajnë rolin që duhet të luante e majta. Por, ai qëndrim jo vetëm që nuk është i majtë, meqënse nuk mund të bëjë as edhe veprimin më të vogël për të përmbysur katastrofën ekonomike të shtresave popullore që imponojnë elitat e huaja dhe vendore, por nuk ka lidhje me një ndërkombëtarizim të vërtetë sot. Dhe kjo, sepse problemi nuk është se si të kapërcejmë njëlloj rreziku të paqenë nacionalist, ose më keq se kaq, fashist, siç përcjellë çorjentueshmërisht propaganda e elitë mbikombëtare dhe Zoniste, përmes massmedias ndërkombëtare që kontrollon. Çorjentueshmërisht, sepse kërkon të kthejë zemërimin popullor nga rreziku real i globalizmit neoliberal që çon në “kinezizmin” global të punës dhe shkatërrimin e çdo arritje shoqërore të 100 viteve të fundit, në rreziqe imagjinar me karikatura partish “neonaziste” në Europë (në kontrast me lëvizje nacionaliste siç është Partia e Pavarësisë në Britani që sot gjëndet në vendin e tretë zgjedhor) ose fashiste siç është Agimi i Artë në anët tona.

Dhe janë imagjinarë ata rreziqe sepse nacionalsocializmi real dhe fashizmi u zhvilluan në kushte krejt të ndryshme paralufte, që favorizonin ngritjen e tyre. Por ato kushte, dhe kryesisht ekzistenca e kombeve të fuqishëm shtetëror në Gjermani dhe Itali —që do të thotë kryesisht paravrësi ekonomike, dhe rrjedhimisht kombëtare— nuk ekzistojnë sot. Pavarësia ekonomike minohet sot vendimtarisht në nivel global, përmes institucioneve ndërkombëtare (FMN, Banka Botërore, Organizata Tregëtare Botërore etj.) që detyrojnë shtetet të hapin dhe çlirojnë tregjet e tyre, d.m.th. heqjen rrënjësore të kontrolleve sociale mbi lëvizjen e kapitalit dhe mallrave —që kjo në dekadën ’30 ishte e pakonceptueshme. Por, edhe vetë pavarësia kombëtare minohet vendimtarisht në kuadër të bashkimeve ekonomike siç është BE-ja, siç ndodh sot në Greqi ku ajo jo vetëm që nuk ka kontrollin më minimal mbi ekonominë e saj, por, direkt ose indirekt, ajo kontrollohet edhe në politikën e jashtme dhe të brendshme të saj. Por, politikat Keinsiane që u zbatuan si fillim para lufte nga nacionalsocialistët, dhe pas lufte nga socialdemokratët, ishin të mundshme, pikërisht për arsye të ekzistencës së shteteve kombëtare dhe pavarësisë kombëtare dhe ekonomike, ndërsa për arsyen e kundërt janë të pamundur sot. Rrjedhimisht, “nacionalizmi” i sotëm real në Europë nuk është mësymës, siç ishte në mes të luftës, por mbrojtës përkundrejt rrafshimit që ushtron globalizmi neoliberal që nuk është vetëm ekonomik dhe politik, por gjithashtu kulturor.

Pikërisht për këtë arsye, beteja kundër globalizmit neoliberal merr sot një karakter nacionalçlirimtar. Popujt që rezistojnë në procesin e globalizmit sot, në të vërtetë, mbrohen nga lufta që kanë shpallur elitat, për të mbrojtur të drejtën e tyre për vetëvendosje, por edhe vetë kulturën e tyre që rrafshohet në këtë proces. Kjo betejë në vendet periferike të BE-së është ekonomike, sepse me mjete ekonomike uzurpohet pavarësia ekonomike dhe kombëtare e tyre, ku siç duket të “majtët” e sipërpërmendur, (duke përfshirë edhe “anti-pushtetarët” e mjerimit që flasin për demokraci direkte dhe vetë-administrim në kushtet e globalizmit neoliberal!) e konsiderojnë të tepërt. Në anët tona, kjo betejë do të thotë, gjithashtu, masakër shtazore mbi popujt që kërkojnë të drejtën e tyre për vetëvendosje nga elita mbikombëtare dhe elita Zoniste, dje në Libi, dhe sot në Siri. Por, globalizmi i vërtetë mund të fillojë vetëm “nga poshtë”, nga popuj që kanë arritur vetëvendosjen e tyre, ndërsa “globalizmi” që imponohet sot nga elitat, me masakra dhe luftë ekonomike, nuk është gjë tjetër veç pseudo-globalizëm. Por më duhet që të ri-vij mbi këtë çështje.        

Opolitike.org

Përktheu Ylli Përmeti, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (19 Μαΐου 2013). Versioni greqisht: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_05_1...