Sindromat e çrregullimeve te njerëzit e pushtetshëm

Në vitin 2009, Lord David Owen, mjek neurolog dhe ish-Sekretar i Jashtëm Britanik, dhe Jonathan Davidson, profesor i psikiatrisë dhe shkencave të sjelljes në Universitetin Duke, kryen një studim në lidhje me atë që njihet si sindroma hubris. Për këtë, ata studiuan të dhënat e Presidentëve të SHBA-së dhe Kryeministrave të Mbretërisë së Bashkuar gjatë një periudhe njëqindvjeçare, për të parë nga afër ndryshimin e sjelljes gjatë viteve në pushtet. Ata vunë re se, me kalimin e kohës, lideët me arritje të larta e izoluan veten nga kritikët dhe i mbivlerësuan shanset e tyre për sukses.

Dy studiuesit shpikën termin "sindroma hubris" për të përshkruar kombinimin e dy llojeve të arrogancës: Njëra që lidhet me liderë shfaqin vetëbesim të guximshëm, vizion dhe marrje të rreziqeve dhe tjetra që ka të bëjë me refuzimin për të pranuar këshilla, mungesën e vëmendjes ndaj detajeve, mungesën e gatishmërisë për t’i parë provat dhe për të ndryshuar mendje, krenaria e ekzagjeruar, përbuzja për të tjerët, mungesa e frenimit dhe distancimi nga realiteti.

Studiuesit arritën në përfundimin se nuk është suksesi kusht për zhvillimin e sindromës hubris, por vetë pushteti. Sa më i madh të jetë pushteti dhe sa më gjatë të ushtrohet, aq më shumë ka gjasa të zhvillohet sindroma e arrogancës. Me fjalë të tjera, pushteti korrupton. Sa më gjatë të jenë në pushtet udhëheqësit, aq më e lartë është gjasa që ata të zhvillojnë sindromën e arrogancës. Me kalimin e kohës, pushteti shkakton ndryshim të personalitetit.

Presidentët amerikanë

Kryeministrat britanikë