Blloku Opinion

Gjenerata e lindur në vitin 1988 sot ecën nëpër pjesën më të mirë të jetës së vet. Pak mund t’i kujtohet jeta e rëndë nën okupacionin e Serbisë në kohën e regjimit klero-fashist e nacional-socialist të Slobodan Milosheviqit, kur prindërit e tyre përpëliteshin për t’ua siguruar bukën e gojës ngase mbeten pa punë, pa idare, të diskriminuar veçse ishin shqiptarë. Se çka ndodhi në këtë vit dhe si ndodhi okupacioni që zgjati plot dhjet vjet mund të kenë dëgjuar diçka prej prindërve ose segmentarisht të kenë shpalosur nga burime të ndryshme atë histori.

Takimi i Presidentit të Ko sovës, Hashim Thaçi, me Presidentin e Rusisë, Vladimir Putin, në Forumin Ndërkombëtar të Paqes në Paris (11- 13 Nëntor 2018) nuk ishte i zakonshëm. Ai ishte i pari, në këtë nivel, midis dy vendeve. Për më tepër, u takua Presidenti i një fuqie të madhe me Presidentin e një vendi, të cilin ajo nuk e njeh si shtet, por thjesht si territor të një shteti tjetër.Për të gjykuar mbi këtë takim duhet parë, fillimisht, rruga që u ndoq për të arritur deri aty, çështjet që u ngritën dhe qëndrimi i palëve rreth tyre.

Pas vdekjes së 55 milionë njerëzve në Luftën e Dytë Botërore, pas shekujsh të luftërave nacionaliste dhe imperialiste që e lanë Europën në gërmadha, njerëzit dhe qeveritë kombëtare në kontinent, kuptuan më në fund se uniteti europian ishte e vetmja rrugë për të ndalur këtë çmenduri.

Është e sigurt që pas mosmarrëveshjes që sot ka vënë përballë Italinë me Bashkimin Evropian qëndron vendosmëria e qeverisë së koalicionit Lega-Lëvizja 5 Yjet për për një kundërvënie vetëvrasëse kundër Brukselit, për t’i dhënë përparësi me çdo kusht vullnetit të saj mbi rregullat e Unionit.

A është e vërtetë që "Politekniku nuk është pronë e askujt", siç thotë në një deklaratë partia në pushtet, SYRIZA? Dhe a është e vërtetë se "mashtrimet e njollosin Politeknikun", siç tha një deputet i parlamentit nga e njëjta parti? Ndërkohë, kreu i Parlamentit, Nikos Voutsis, tha se “Politekniku nuk mund t’ua mbyllë dyert atyre që e respektojnë trashëgiminë e tij. Dyert e mbyllura janë shenjë e veshëve të shurdhër dhe horizonteve të kufizuara”.

Në një konferencë ndërkombëtare, kushtuar gjendjes së tanishme të albanologjisë, që u mbajt në Tiranë në muajin tetor 2018 (shih http://pmpt-tirana.sciencesconf.org), një nga çështjet e diskutuara ishte lokalizimi i studimeve albanologjike në rrethin më të gjerë të studimeve osmane-pasomane, mesdhetare dhe evropiane.

Dy vjet më parë, në një intervistë për Evropën e Lirë, një deklaratë e imja tërhoqi vëmendje. Reagimet pozitive dhe negative u shkaktuan më së shumti nga një fjali e vetme: “Zgjerimi i BE-së (në Ballkanin Perëndimor) nuk do të ndodhë”. 

Pse rikthehen krizat në Ballkan, madje edhe kur duket se janë fashitur ose edhe zgjidhur? Kjo pyetje e thjeshtë nuk mund të ketë përgjigje të lehtë, sepse shkaqet për riciklimin e krizave janë të shumta dhe nuk e kanë një emërtues të përbashkët. Disa shkaqe janë historike, disa gjeokulturore, disa gjeopolitike, disa fetare, disa absurditete brendaballkanike…

Dimensioni historik i krizave

Ceremonia e varrimit të të ndjerit në Bularat ditën e Enjte u ndoq masivisht nga auditori shqiptar dhe ai grek. Preferoj të përdor fjalën “i ndjeri” për të mos qenë pjesë e epiteteve të nxituara që u vendosën nga shumë njerëz në të dy anët e kufirit, konkretisht etiketimit si ekstremist apo si hero. Për të shmangur aspektin teknik të përballjes të armatosur me policinë – pasi për këtë do të duhej një diskutim mes profesionistëve dhe një informacion transparent e shterues – mendoj se duhet të shihen disa dimensione politike e strategjike që shoqërojnë ngjarjen në fjalë. 

Kushtetuta në nenin 1 pika 1 të saj parashikon shprehimisht se 1. Shqipëria është republikë parlamentare. Ky parashikim nuk është vetëm një normë deklarative. Fakti që Shqipëria përcaktohet si një republikë parlamentare, do të thotë që organi legjislativ në vend ka kompetenca të shumta kontrolli mbi veprimtarinë e organeve të tjera. Kjo nuk do të thotë që Kuvendi është organi më i lartë në vend, pasi në këtë rast vlen parimi i ndarjes së pushtetuteve, i sanksionuar në nenin 7 të Kushtetutës.