Blloku Opinion

Fragmenti i mëposhtëm është i famshëm në mjedisin letrar dhe politik të Shqipërisë. Por sado që ka kaluar shumë kohë që nga vitet ’20 të shekullit të kaluar, kur edhe fjala e Fan Nolit u bë publike, aktualiteti i saj është therës për vërtetësinë që përcjell. Dhe ndodh kjo për faktin e thjeshtë se Shqipëria, apo elita politike e saj nuk ndryshon. Është po ajo; hileqare, e paaftë, gënjeshtare, meskine dhe përherë në anakronizëm me kohën. Alibinë e ka kurdisur mire: ky popull nuk bëhet.

Deklarimet dhe diskutimet lidhur me të ashtuquajturën “marrëveshje finale” ndërmjet Serbisë e Kosovës tashmë kanë arritur vlera inflatore, gati të ngjashme me ish dinarin jugosllav në fundin e viteve e nëntëdhjeta. Nuk ka ditë që nuk flasin nga disa zyrtarë të Serbisë e të Kosovës për këtë temë, sikundër që nuk ka ditë që nuk flasin edhe nga disa ambasadorë, ministra, parlamentarë, kongresmenë e gazetarë të shteteve të Bashkimit Evropian, të SHBA-ve e të Rusisë.

Vuçiqi si kampion i llomotitjeve

Në Manifestin e tij për Ripërtëritjen e Evropës Presidenti Macron shprehet me fjalë të forta - në drejtim të Britanisë. Propagandistët e Brexitit ai i akuzon për gënjeshtra dhe papërgjegjshmëri. Në kontinentin evropian dhe në Mbretërinë e Bashkuar ai me këtë duhet të ketë thënë atë që duan shumë vetë, edhe nëse ai nuk e ka ruajtur formën e të shprehurit.

Evropa po ecën si somnabul dhe populli i saj duhet të zgjohet para se të jetë tepër vonë. Nëse nuk e bëjnë këtë, Bashkimi Evropian do të ketë fatin e Bashkimit Sovjetik në vitin 1991. As udhëheqësit tanë, as qytetarët e zakonshëm nuk e kuptojnë se po përjetojmë një moment revolucionar, se sfera e mundësive është shumë e madhe dhe se, në këto kushte, rezultati eventual është shumë i pasigurt.

Të nderuar anëtarë të Këshillit të Përgjithshëm të Komunitetit Mysliman të Shqiperisë!

Ju, sot më keni nderuar, por njëkohësisht më keni vënë përpara një vështirësie të madhe. Unë i lutem Zotit të më nderojë dhe të më bëjë të mundur të jem i drejtë në këtë detyrë kaq të vështirë.

Të nderuar anëtarë, ju lutem shumë edhe juve, lutuni për mua, lutjuni Zotit, që të ma bëjë më të lehtë këtë barrë.

Të nderuar përfaqësues të Komiteti Shtetëror për Kultet, ju falenderoj për pjesëmarrjen tuaj në këtë proces!

Pop-hedonizmi” që ka mbërthyer shoqëritë e sotme postmoderne, përmes formulës “menjëherë, tani”, ka vënë në pikëpyetje të madhe marrëdhënien e gjithkujt prej nesh me kohën, me veten, me tjetrin dhe me të kuptuarit të lirisë.

Në kohën e komunizmit, kish një numër arkitektësh dhe urbanistësh që njerëzit e zakonshëm i njihnin, ata ishin personalitete. Sot po të pyesësh një qytetar të thjeshtë, nuk njohin emrin e asnjë arkitekti. Arkitektet fshihen pas anonimatit, pas ca emrave të koduar të studiove, kështu e ndjejnë veten rehat. Nuk kanë asnjë përgjegjësi, nuk duan asnjë lavdi, duan veç paranë.

Shkrimi i mëposhtëm është publikuar në gazëtën “Shqip” më 31 tetor 2012 me titullin: Ambasadori Wolfarth as kuptohet, as kupton. Autori është Andrea Stefani i cili sjell një koment kritik për ish-ambasadorin e OSBE-së në atë kohën, Eugen Wolfarth.