Priska ku jeton (edhe) Mustafaj dhe “shqiptarët e jashtëzakonshëm” nga Nishani te Imami

Ata që banojnë në katet e larta të Tiranës, mund të kenë parë këto netë një zjarr masiv që në vështrim të parë dhe në mes të një errësire të plotë, të impresionon. Ashtu i shkëputur dhe në distancë nga dritat e fundit të kryeqytetit duket si një "rreth" gjigand flakësh në qiell. Pylli i Priskës prej 4 ditësh po digjet.

Besnik Mustafaj jeton pikërisht në Priskë. Në Panoramën e sotme, Mustafaj shkruan: “Ky pyll, shumëshekullor, nga më të pasurit e Shqipërisë për nga bimësia dhe zogjtë, – edhe shqiponja dhe ujqër kishte, – është vazhdim i faqes perëndimore të Dajtit dhe, nga Tirana, mbrëmjeve, kush ka sy në ballë, mund të shohë këto ditë me vështrim të lirë zjarret e lemerishme si përhapen. Ne, që jetojmë në Priskë, dëgjojmë, sidomos natën, gjithë natën, një uturimë të mbytur, të thellë. Nuk duhet të jesh medoemos fëmijë për të besuar se është rënkimi i dëshpëruar i pyllit që jep shpirt përmes dhimbjesh të tmerrshme”.

Po çfarë po bëjnë ata që siç shkruan Mustafaj “lum për popullin e urtë që fati u dha të qeverisin”? “...Kryeplaku i fshatit, i vetmi përfaqësues i shtetit, që mund të takojmë ne, banorët e Priskës, më thotë se ka lajmëruar edhe kryetarin e komunës, edhe Policinë. Ai ka në zë pikëllimin e njeriut të pafuqishëm... Shqiptari i zakonshëm nuk ka mësuar ende ta dojë e ta çmojë natyrën. Por edhe më e madhe bëhet kjo dramë kur një verbëri të tillë e kanë edhe shqiptarët e “jashtëzakonshëm”, - shkruan Mustafaj dhe më tej hipotetizon një mbledhje të Këshillit të Sigurisë Kombëtare duke renditur:

“...Ndër këta shqiptarë të “jashtëzakonshëm”, mendja më shkon më së pari te Presidenti i ri i Republikës, Shkëlqesia e tij Bujar Nishani, siç mësuam nga mediat, ka shkuar të çlodhet rehat në Pogradec. Ajër i pastër, freski, bukuri e Zotit!”

“...Shqiptari tjetër i “jashtëzakonshëm”, Kryeministri Berisha... Qytetarët e këtij vendi nuk presin prej tij nga ato rekorde qesharake të qëndrimit në ujë, sepse republika jonë, të paktën sa të jetë gjallë Kryeministri e ne bashkë me të, nuk ka gjasa të kthehet në një republikë amfibësh. Banorët tokësorë të këtij vendi presin, veç të tjerash, që ai të shuajë zjarret...”

“...Shqiptari tjetër i “jashtëzakonshëm”, ministri i Brendshëm Flamur Noka, i cili, për më tepër e ka kaluar fëmijërinë dhe adoleshencën herë pranë pyllit e herë në mes të pyllit. Pak më tutje, gjithnjë në fushëpamje të mirë të Presidentit, do të ishte një shqiptar tjetër “i jashtëzakonshëm”, i cili nuk e ka kaluar fëmijërinë e as adoleshencën pranë pyllit e as në mes të pyllit, – po të lëmë mënjanë Parkun që rrethon Kishën e Shën Prokopit. Dhe ky është ministri i Mbrojtjes, Arben Imami....”

“Vajtim për pyjet që digjen”, - e titullon Mustafaj artikullin dhe vajton: “Për Tiranën posaçërisht, ishte një mushkëri fort e çmuar dhe e pazëvendësueshme. Ai po digjet si mall pa zot. Mjerë ai për fatin që pati, të jetë pa zot! ...Shtetarët e tjerë, ata, të mëdhenjtë, nuk kanë sy në ballë. Shtetarët tanë nuk kanë as veshë për të dëgjuar...” (A.N.)

Në foto: Pamje në mëngjes nga Tirana e pyllit të shkrumbuar të Priskës (LSA)