Zogaj dhe Marku i shohin ndryshe ikjet nga PD-ja e Berishës

Në një shkrim për shqiptaren.com, Preç Zogaj bën një listë të ikjeve nga PD-ja e Sali Berishës në harkun e 20 viteve të fundit: “Në fillim fare ishin Shinasi Rama, Blendi Gonxhe, Tefalin Malshyti e tjerë. Pastaj ishte Neritan Ceka; pastaj zbriti në arenën e Kuvendit Gramoz Pashko me një fjalim të paharruar në formë manifesti për meritën e nepërkëmbur dhe të fyer nga mediokriteti, pastaj në verën e vitit 1992 Arben Imami, Arben Demeti, Perikli Teta, Ridvan Peshkëpia, Shahin Kadare, Preç Zogaj. Vala e kritikave, kontestimeve, konfrontimeve, largimeve dhe shizioneve rifilloi pas një pauze të shkurtër me të ndjerin Petrit Kalakula, vazhdoi pastaj me Dashamir Shehun dhe grupin e ministrave në vitin 1997, me Genc Pollon e Tritan Shehun dy vite me vonë, me liberalët e rinj në fund të vitit 2005 pas rikthimit të PD-së dhe Berishës në pushtet, me Spartak Ngjelën dhe Gilman Bakallin në vitin 2007, me Mero Bazen dhe Besnik Mustafajn, me mua sërish në vitin 2009, me Bamir Topin dhe disa prej mbështetësve të tij pas vitit 2009 për të mbërritur së fundi te Mark Marku dhe Selami Xhepa, që po artikulojnë kritika në një formë më të ftohtë, pa ndonjë shkak, interes apo emocion konkret personal.” (për të lexuar artikullin e plotë, ndiq linkun: http://www.shqiptarja.com/analiza/2709/nje-daniel-20-po-shik...)

Por Mark Marku, po sot në Panorama, refuzon krahasimin me këta të mësipërmit, dhe këtë e bën me një ton autoreferencial. “Në ndryshim nga [ata]”, thotë Marku, “unë po e kritikoj PD-në pa pasur ndonjë konflikt me Berishën apo me ndonjë drejtues të strukturave të PD-së, ndërkohë që të tjerët e kanë kritikuar PD-në dhe zotin Berisha pasi janë hequr nga postet, ose pasi është krijuar një çarje mes tyre dhe strukturave drejtuese të PD-së”.

Re.Pu.