Miell makinës së Berishës... Dhe pak koment mbi "makinën" tjetër (atë të padukshmen) e "Hë mo, se është ai budalli"

Sapo u përhapën lajmet e para mbi incidentin me makinën e Berishës, nisi punën edhe një "makinë" tjetër, për të cilën publiku ka pak ose aspak dijeni, por që vepron së pari mbi gazetarët-reporterë, e më pas mbi të gjithë me efektin e njohur domino të përcjelljes së informacionit.

Në momentin e parë të ngjarjes, telefonatat e reporterëve me redaksitë përkatëse (dhe me ne të tjerët që dëshironim të dinim diçka më shumë mbi ngjarjen) ishin të tilla: "Kanë qëlluar makinën e Berishës kur po hynte në Kuvend me eskortën, pastaj janë kthyer rojet dhe i kanë rrahur, kanë plagosur një… " etj. Në fjalët e tyre të thëna me nxitim ndihet një lloj entuziazmi i zanatçiut, ai delli i profesionit që del në pah sapo nuhatet rrethana që e bën një lajm "lajm të fortë" ose "lajm për faqe të parë" siç thonë zakonisht gazetarët.

Këtë ndjesi e njohin më saktë redaktorët e mediave. Por e njohin mirë edhe ata që vënë në lëvizje këtë "makinën" e fshehur për të cilën po flasim. Dhe ja si ndryshoi toni dhe tekstet e telefonatave të gazetarëve pasi u mor vesh që personat që sulmuan me pako mielli makinën e kryeministrit ishin "grupi i Gjergjit", (ish-të përndjekurit që është vënë disa herë në qendër të vëmendjes së publikut për gjeste të ngjashme): "Aha, asgjë, asgjë.. Është ai budalli që ka rrahur dhe Rusmailin".

Entuziazmi i zanatçiut duket i rënë, mënyra si raportohet ngjarja nis e ndryshon … Cfarë ndodh? "Makina" e padukshme qeveritare është vënë në punë. E vërtetë që ajo përfiton nga mënyra si shpërndahet dhe menaxhohet informacioni në Shqipëri, nga mosha e re e reporterëve, nga kufizimet dhe vetëkufizimet e redaktorëve, por mbi të gjitha përfiton nga flirti pushtet-media, ku kjo e fundit modifikon në moment qëndrimet dhe nis e ri-raporton në krye të herës atë që u "është thënë" - ("budallin" në këtë rastin e miellit mbi Berishën) - dhe jo atë që reporterët kanë parë me sytë e tyre apo atë që akti mbart.

Reporterët telefonojnë zëdhënësit e shtypit. Këta të fundit kërkojnë kohë të pyesin drejtuesit e zyrave të shtypit. Këta lidhen me "shefin".. Dhe pastaj "Hë mo-ja" bën rrugën e kthimit, nga shefi te drejtuesi, nga ky te zëdhënësi, nga zëdhënësi te reporteri, nga ky te redaktori, te edituesi… Më pas, kërcasin telefonat flirtues: "ky duhet të jetë qëndrimi, është ai budalli…" dhe gjithçka vuloset në edicione lajmesh dhe botime gazetash ditën e nesërme. Nuk thuhet "budalli" sigurisht, po ç'rëndësi ka, disa e përcjellin te publiku mesazhin në mënyrë të rafinuar, të tjerët disi më hapur. Ka që nuk i binden "makinës" por këta po janë përherë e më pak.

Lajmi i sotëm me pak fjalë është ky: Një grup ish-të përndjekurish kanë goditur me pako mielli makinën e kryeministrit Sali Berisha. Sipas gazetarëve që ndjekin punën e Kuvendit për të përditshmet shqiptare, ngjarja ka ndodhur në hyrje të ndërtesës së Kuvendit. Janë ish-të përndjekurit Skënder Tufa dhe Agim Kollcaku, (ky i fundit kreu i ish-të përndjekurve të Kavajës) të cilët së bashku me ish-të përndjekurin Gjergj Ndreca, janë angazhuar disa herë në veprime të ngjashme. - A.N.