Besnik Mustafaj: Luli... politikani më i votuar në Shqipërinë post-diktatoriale

Në një shkrim të gjatë te Panorama, të titulluar “Luli, Sokoli, Mesila, Eduardi, Majlinda…” (që çuditërisht rimon me një këngë të vjetër fëmijësh ku vargu mbyllet me “...mungon Çilje-ta) Besnik Mustafai, pasi përsiatet në nevojat që duhet të kryejë opozita e re, studion nominalisht kapacitetet përbërese të opozitës së re.

Lënia e personaliteteve “të afirmuara të së djathtës” jashtë listave të PD me të cilat ajo “u paraqit para elektoratit shqiptar në zgjedhjet e fundit dhe humbi për faqe të zezë” ka bërë që “qytetarëve të shqetësuar u errësohen shpesh sytë dhe, në Grupin Parlamentar demokrat nuk shohin njeri tjetër veç Kastriot Islamit e ndonjërit si ai.”

“Por kjo nuk do të thotë medoemos se ky grup parlamentar është i varfër me personalitete të spikatura”, thotë Mustafaj, duke i thurir elozhe këtij brezi dyzetvjeçarësh, i cili ka edhe përvojë tashmë, edhe pjekuri, edhe është i ri, shënon përtëritjen e dëshiruar të elitës politike demokrate”

Dhe ja lista:

Luli është shqiptari më i votuar nominalisht deri më sot në historinë tonë postdiktatoriale. Ai vërtet sot nuk është deputet, por është zgjedhur dy herë në Parlamentin e Shqipërisë. Ka mbajtur tre portofola ministrorë në Ekzekutiv dhe prej dy vjetësh është kryetar i Bashkisë së Tiranës. Vetëm opozitën nuk e kishte provuar, dhe ja ku i erdhi radha, sado që pozicioni i tij është më i ndërlikuar. Përballë qytetarëve të kryeqytetit ai është në pushtet si kryebashkiak. Njëherësh ai kryeson opozitën e vendit si kryetar i Partisë Demokratike. Kjo përgjegjësi e shumëfishtë do t’i japë atij mundësinë ta thellojë pjekurinë e vet si politikan dhe ta shpalosë personalitetin shumëplanësh që i nevojitet atij që njihet tashmë zyrtarisht si alternativa për Kryeministër i vendit pas katër vjetësh...

Sokoli paraqitet më i regjuri në politikë ndër këta që përmenda... Ai duhet pra ta kuptojë se Luli nuk është kundërshtar i tij. Sokoli mund të jetë vetëm komplementar me Lulin në objektivin e përbashkët politik të demokratëve...

Mesila në vetëm katër vjet si parlamentare arriti si rrallëkush ndër kolegët e saj të bëjë një emër të qartë publik, me profilin e një debatueseje të pamëshirshme, e cila, në stilin e politikanëve amerikanë, nuk di ta kafshojë gjuhën pa u shkuar gjërave deri në fund...

Edi (Eduard Halimi) ka shkëlqyer veçanërisht si ministër Drejtësie...

Majlinda, me të kaluarën e saj si gazetare televizive, duket se erdhi “e gatshme” në politikë para tetë vjetësh, të paktën në një aspekt e që është shumë i rëndësishëm: artikulimi i qartë i mendimeve. Si zëdhënëse e qeverisë, ajo e përsosi më tej këtë cilësi. Por, si zëdhënëse e qeverisë, ajo natyrshëm që nuk pati rast të mësonte për t’i hedhur edhe vetes një vështrim kritik, gjë që është e domosdoshme për një politikane të niveleve të larta e me ambicie për të shkuar larg...

k.c.

i plotë:

http://www.panorama.com.al/2013/09/14/luli-sokoli-mesila-eduardi-majlinda/