“Shansi gjerman” i 1984-ës, Maks Shtraus: “U kërkuan 200 mld marka dëmshpërblim. U ofruan 100 milionë në vit”. Një përshtypje edhe për Aleks Budën

Maks Shtraus, djali i Franc Jozef Shtrausit, që është i njohur mirë në Shqipëri tashmë, ka dhënë sot një intervistë për “Ora-News”. Ai është pyetur gjerësisht për vizitën e parë të Shtrausit në Shqipëri, ku ka qenë edhe vetë, bashkë me drejtuesin e Mercedesit. Mund të veçohen dy momente: Së pari, vlerësimi i Maks Shtrausit, ose përshtypjet e tij më mirë, për Aleks Budën që do t’i shoqëronte ata gjatë vizitës në Shqipëri. “Profesor Aleks Buda nuk ishte vetëm një shoqëruesi ynë. Ishte një mik i mirë i Enver Hoxhës, 100% marksist i pastër, mendimtar i shkëlqyer. E fliste gjermanishten në mënyrë perfekte. Vetëm kur mësoje se nuk ishte gjerman, mund të kuptoje se gjermanishtja nuk ishte gjuha mëmë e tij. Mbresëlënëse ishte gjithashtu nga sasia e fjalëve, ai dinte fjalë të komplikuara, struktura fjalish të komplikuara, ishte e qartë se ishte intelektual, thotë Maks Shtraus për historianin shqiptar, me të cilin patën gjithësesi një fërkim gjatë qëndrimit në Gjirokastër. Së dyti është oferta e Shtrausit për Shqipërinë, që shtë thurrur gati në kufijtë e një legjende dhe kërkesat e palës shqiptare. Oferta e Shtrausit u bë në takimin me Manush Myftiun, që mbante asokohe detyrën e zv.kryeministrit, por ishte edhe anëtar i Byrosë Politike. “Në atë bisedë, Myftiu na prezantoi me kërkesën e 200 miliardëve markave për riparimin dhe kompensimin nga dëmtimet e Luftës se Dytë Botërore. Në atë kohë vlenin sa150 miliardë dollarë. Ishte një shifër e madhe, e paimagjinueshme dhe im atë mendoj, se në këtë pikë dha përgjigjen më agresive. “Jam shumë i sigurtë se Gjermania do të mbijetonjë edhe për 100 vitet e ardhshme pa Shqipërinë, por nuk e di nëse Shqipëria do të mbijetonjë në ato kushte pa Gjermaninë...Ky ishte fundi i bisedës. Pas kësaj vizite, partia e babait tim, përmes ministrit të Bashkëpunimit Ekonomik, mundësoi dhënien e një ndihme me interes zero dhe pa kufizim kohor në shumën prej prej 100 milionë marka në vit...Mendoj se në atë kohë ishte rreth 60-70 milionë dollarë në vit, por ajo ishte një kohë kur rroga e një inxhinieri ishte 8 dollarë në muaj”, shprehet Maks Shtraus. Pseja e kësaj “jo-je” nga shqiptarët që këmbëngulnin për dëmshpërblimet, për Maks Shtrausin do kërkuar te siguria për pushtet. “Kjo ishte elita komuniste rreth Enver Hoxhës dhe e dinte saktësisht se një ofertë e tillë do të trondiste të ardhmen e tyre në pushtet”, thotë ai.

Lidhur me aktualitetin e marrëdhënieve gjermano-shqiptare dhe ngritjen e këtyre në një nivel të ri, Shtraus zbulon një interes ekonomik të palës gjermane për të investuar në energjinë e rinovueshme. Dhe më tej del hapur me një qëndrim kur vjen puna ndaj propagandës së qeverisë s shkuar për investime në sektorin e energiisë: “Një pyetje për ju. Keni parë ndonjë hidrocentral të përfunduar? Unë kam parë vetëm liçenca, nuk kam parë stacione… Nuk mund të gjejnë financime në treg. Është e thjeshtë. Ideja e energjisë nëpërmjet burimeve hidrike është e kushtueshme”, thotë ai ndër të tjera.

http://www.oranews.tv/vendi/ekskluzive-flet-djali-i-ish-kancelarit-gjerm...

s.z