Albin Kurti: Fryma e bashkimit kombëtar ekziston; politika refuzon ta përfaqësojë

Një shkrim i Albin Kurtit në Zërin e Prishtinës me titull ‘Shqipëria e Kosova nuk janë shtete fqinje’ duhet të jetë mbajtur fillimisht si fjalim, me gjasë diku në Shqipëri, pasi fillon me fjalët: Mirëdita të gjithëve dhe ju faleminderit për ftesën. Por fjalimi ishte me një gjuhë të sofistikuar, e kështu mbante mirë dhe si artikull. Argumenti i tij është bashkimi kombëtar, temë e dashur për Kurtin.

Bashkimin kombëtar e duan shumica e shqiptarëve, ndërsa në ligjërimin politik nuk zihet n’gojesh, thotë pak a shumë Kurti në këtë material. “Kjo kauzë mbetet e papërfaqësuar institucionalisht, mbetet frymë pa institucion”, shprehet ai në mënyrë sintetike.

E më poshtë kërkon që për kauzën shqiptare të luftohet ballazi e faqe botës, e jo fshehtas. Shumë shqioptarë e zyrtarë “na pëshpërisin se si bashkimin kombëtar duhet ta realizojmë tinëz e me dinakëri”, por kësaj i thonë “ta kriminalizosh kauzën e bashkimit kombëtar”, në një kohë që “bashkimi kombëtar duhet të jetë çështje publike dhe shoqërore”, saktëson ai idenë e vet.

Po si i bëhet në këtë kontekst integrimesh kontinentale? Ai e ka të gatshme përgjigjen: “Bashkimi kombëtar i shqiptarëve as nuk e përjashton bashkimin evropian dhe as nuk mund të zëvendësohet prej tij”. E përfundon: “Në këtë aspekt, duhet pasur kujdes që ky bashkim i ardhshëm, që unë besoj është edhe i domosdoshëm edhe i pashmangshëm, të mos jetë i brishtë sikurse pavarësia e Kosovës. E unë jam për shtet të ri për kombin shqiptar dhe jo për komb të ri për shtetin e Kosovës”.

Re.Pu.