Blloku Opinion

Ka ndonjë koncept më idiot se fuqizimi i qeverisë për të lufutar “pabarazinë në të ardhura”? Ç’lloj qenie njerëzore normale, me mend në kokë, racionale, mendon se talenti, shtysa, interasat dhe mundësitë njerëzore mund – ose duhet – të kenë rezultate të njëjta?

Dje ambasada amerikane në Tiranë u shpërndau deputetëve shqiptarë një kopje të Kushtetutës së Shqipërisë, në të cilën ishin integruar ndryshimet e miratuara nga komisioni i posaçëm për ndryshimin e kushtetutës më 14/06/2016.

Analiza e kosto-përfitimeve (CBA), si pjesë e analizës ekonomike të projekteve, po merr rëndësi gjithmonë e më tepër në sektorin publik. Qëllimi i kësaj analize është të ofrojë një procedurë të vazhdueshme për vlerësimin e vendimeve në terma të pasojave që këto vendime do të kenë mbi publikun e gjerë. Analiza e kosto-përfitimeve (CBA) vlerëson dhe mbledh shumën ekuivalente të parave të përfitimeve dhe kostove të komunitetit të projekteve për të vlerësuar nëse ato ia “vlejnë”.

Kur shkova për herë të parë te qendra e koaludimit të automjeteve në Fushë-Prezë, mendova se do të gjeja një shërbim të denjë për një kompani zviceriane si SGS-ja (Société Générale de Surveillance), e cila kishte fituar nga qeveria Berisha koncensionin e kolaudimit të automjeteve në Shqipëri. Në fakt, kapanoni dhe paisjet e kolaudimit ishin shumë më moderne se ato të qendrës së dikurshme shtetërore pranë ish-NSHRAK-ut, por pritja për t’u futur në kapanon ishtë shumë më e gjatë.

Në muajt pas vizitës mesianike të Xhejms Bejkerit në Tiranën e 1991-shit, nuk pipëtinte në Shqipëri asnjë zë antiamerikan. Por pas ndryshimit sizmik politik të 1992-shit, zërat antiamerikanë filluan të lulëzojnë. Dhe qysh atëherë, mund të thuhet se ka ekzistuar gjithnjë një “celulë antiamerikane” në Shqipëri. Dhe gjithnjë "celulat" e kanë patur bazën tek ajo palë politike që është kritikuar nga Uashingtoni, si dhe tek disa intelektualë kozmopolitë, apo thjesht idhnakë ndaj dikujt me rëndësi në pushtet.

Nëse ka një fushë në të cilën shqiptarët nuk dinë të orientohen, nuk dinë të ndërtojnë sjelljen e tyre si komb, nuk dinë të përshtaten me qëndrimet e përfaqësuesve të tyre, pra që nuk e nuk pa fund, kjo është marrëdhënia me të tjerët, me të huajt ose, thënë ndryshe, në historinë e gjatë të shtetit shqiptar nuk kemi një institucion të lakmueshëm të diplomacisë shqiptare.

Çmenduria e vërtetë e votës së Mbretërisë së Bashkuar për të dalë nga BE nuk ishte që liderët guxuan të pyesnin popullin e tyre të peshonte përfitimet e anëtarësisë përballë presionit të emigracionit që ajo ofron, por ishte pragu i ulët i daljes, që kërkonte veç një shumicë të thjeshtë. Duke pasur parasysh pjesëmarrjen në votime në 70 për qind, kjo do të thoshte që fushata për daljen fitoi me 36 për qind të votave. Kjo nuk është demokraci; kjo është ruletë ruse për republikat.

Sot gazetat shqiptare janë hapur me tituj që zbulojnë “sekretin” qeveritar sesi do të priten në mënyrë madhështore lojtarët e kombëtares?!. Do të festohet skualifikimi ynë nga 16 finalistët e Francës?!

Shndërrimi i futbollit në atraksion kolektiv, në gjendje për të konsoliduar përkatësi e konsensus dhe për të orientuar instinktet e dhunës në hapësira e momente të caktuara, është fenomen tipik i shekullit të shteteve-kombe, të cilat e nuhatën menjëherë potencialin e këtij tubimi, ndër të tjera edhe për të injektuar pjesë nga liturgjia e feve të politikës, e në këtë aspekt prej dekadash spikat shembulli amerikan, ku në një ndeshje bejsbolli a futbolli konsumohen një sërë elementesh nga aparati i besimeve, simboleve, miteve e ritualeve kolektive, natyrisht bashkë me coca cola.