Çfarë pamje ka një shtet kur bie në kolaps? Është një pyetje që analistët e bëjnë gjithnjë e më shpesh për Lindjen e Mesme, ku pesë shtete aktualisht janë në një farë krize ekzistenciale. Megjithatë, njëri prej këtyre shteteve qëndron veçmas. Jemeni, Siria, Iraku dhe Libia kohët e fundit janë përballur me kryengritje, luftë civile, ndërhyrje të jashtme dhe përplasje mes përfaqësuesve rajonalë. Për kontrast, kriza e Libanit është e vetënxitur dhe dhe kjo e bën atë shumë më të pashpresë.

Agjencia e lajmeve Reuters raporton për një rast – tashmë nuk më gjëra të çuditshme në botë – të futbollistit të ekipit të Tottenahm, Danny Rose, i cili ankohet se ndjen racizmin e forcave të policisë të cilat e ndalojnë përherë dhe e pyesin nëse makina që përdor është e vjedhur apo jo. Sipas tij këto lloj kontrollesh i ka hasur për 15 vjet rresht me pyetje banale policësh si “e provon që e ke blerë këtë makinë?” 

Kam hequr dorë nga shpresa se gjërat do të ndryshojnë për shkak të mentalitetit të disa njerëzve ndaj racizmit

Fatos Nano është padrino. Këtë thoshte Sali Berisha dikur. Madje Nano ishte klan i Zemunit në Beograd.

Pak më vonë, kur ashtu ishte një muhabet, Berisha tha se i kishte bërë akuzat për qëllime elektorale.

Edi Rama është lavatriçja e Ballkanit. Këto thoshte dikur Berisha. Pastaj, në vitin 2008, kur ashtu kishte një hall ra dakord të ndryshonte Kushtetutën.

Gjithë fajin e ka Saliu. Sali Gërdeci… Këto thoshte Edi Rama dhe të vetët për vite më radhë. Pastaj kur u mor pushteti Edi Rama ia la çdo gjë historisë.

Vietnami u klasifikua si një ndër vendet më të sukseshme në përballjen me koronavirusin gjitë periudhës dimër-pranverë që lamë pas. Mirëpo tani vendi është goditur nga një valë e dytë nëse mund të thuhet dhe rastet janë shtuar ndjeshëm.

Genc Ruli nisi të rishfaqej në PD diku aty nga viti 2004. Sigurisht që ai kishte qenë tërë kohës i djathtë, për këtë nuk ka dyshim, por brenda filozofisë së qëndrestarit, z. Ruli zhvilloi degëzimin e bashkëjetesës me socialistët. Sot z. Ruli është rishfaqur sërish në PD. Mundet të jetë rastësi, por edhe 2020 përkon me një vit elektoral. Si anëtar i Komitetit të Vlerësimit të Kandidatëve për Deputetë, z. Ruli ndër të tjera tha para gazetarëve:

Në Itali janë publikuar të dhënat e para zyrtare të fushatës kombëtare të testeve sereologjike, kryer mes 25 majit dhr 15 korrikut. 

Në fund të fundit Edi Rama duket se kishte të drejtë. Aty ku ai ka përherë të drejtë: në frikën e tij. Që është aq e thellë, aq e madhe. Frika është e vetmja mundësi sinqeriteti te kryeministri aktual që tentoi bashkëqeverisjen në vitin 2017, por padashur prodhoi një hipermazhorancë që e detyroi atë ta mbante timonin vetëm. 
Më pas protestat gjysmake të opozitës parlamentare që gjeneruan bojkotin. Atë bojkot të cilin z. Rama u përpoq ta ndalte pasi e provokoi. 

Ish-ambasadori gjerman në Turqi, Martin Erdmann ka bërë thirrje që Bashkimi Europian të vazhdojë procesin e negociatave të anëtarësimit të vendit në union. Ai ka folur në kanalin radiofonik gjerman Deutschlandfunk duke cilësuar se:

Negociatat me Turqinë duhen riaktivizuar

Në buxhetin e rishikuar për vitin 2020 është parashikuar një shtesë fondi prej 150 milionë lekësh për studimin e fizibilitetit dhe hartimin e projektit të detajuar inxhinierik për Tunelin e Llogorasë. Në total shuma që qeveria ka akorduar për këtë projekt llogaritet 750 milionë lekë. Tuneli llogaritet të ketë një kosto prej rreth 150 milionë eurosh për ndërtimin e tij.
Me këtë vepër aksi Orikum-Palasë do të përshkohet në vetëm 10 minuta, ndërkohë që sot përshkohet për 55 minuta.

Prej gati një viti tashmë, media të caktuara pranë qeverisë kanë ndryshuar teknikën e raportimit për opozitën jashtëparlamentare. Duke mos u përqendruar te mesazhi politik, por tek ai personal, shpesh i ekzagjeruar dhe brenda kontekstit të anekdodës, ky raportim ka mëtuar të nxjerrë një anë prej karagjozi të përfaqësuesve të opozitës. P.sh nëse Monika Kryemadhi thotë se Edi Rama “do dru mor vlla”, një lexim është se ajo po flet për një elektorat të caktuar, por një lexim tjetër është se kemi të bëjmë me një grua në politikë që ankohet siç bëjnë zakonisht gratë.