Akti i prishjes së Teatrit Kombëtar hoqi edhe mbulesën e fundit të atij që gjoja është konsensusi ynë shoqëror dhe politik. Këto ditë të fundit para prishjes, kryeministri, që është personalisht i përfshirë në këtë që ndodhi, iu referua disa herë të drejtës që një qeveri e votuar ka për të kryer akte të kësaj natyre. Është një sofizëm që nuk shtym më përpara asnjë lloj demagogjie. Nuk ka ndonjë socialist të thjeshtë, apo të rëndësishëm që të dijë të mbrojë këtë që ka ndodhur. Mundet të shfaqen duke brohoritur shefin e tyre, t’i bëjnë like dhe share videove dhe lajmeve, por kaq.

Protesta për Teatrin vazhdon ende në bulevard dhe siç shihet nga pamjet video pjesëmarrës në të po bëjnë thirrje për shpërndarjen e Parlamentit. Ndërkohë pritet që opozita të dalë me një qëndrim politik pas asaj që ka ndodhur në orët e para të mëngjesit: 

 Epilogu i mbijetesës së Teatrit Kombëtar na vuri para syve teatrin e shëmtuar të selive diplomatike në Tiranë. Atyre perëndimore. Disa seli nga BE-ja, Britania e Madhe janë shprehur të shqetësuara për situatën, se me këtë akt u ndërprenë mundësitë për dialog etj..Është një recital i rëdomtë gjoja partnerësh që i kemi parë të vënë shpesh ultimatume, të kritikojnë dhe vendosin afate.

Është prishur në orët e para të mëngjesit godina e Teatrit Kombëtar. Akti është konkretizuar pas më shumë se dy vjet rezistence dhe proteste dhe në përmbushje të një obsesioni 20-vjeçar të Edi Ramës(jo pa mbështetje). 

Përtej padive në Gjykatë Kushtetuese dhe çdo ankese tjetër, Teatri siç e njohim nuk ekziston më duke dhënë dëshminë se teka e një njeriu triumfoi mbi nevojën për të paktën një referendum lokal. 

Kalimi në pronësnë e Bashkisë Tiranë i Teatrit Kombëtar ka prodhuar një padi penale në një drejtim të papritur. Përfaqësues të Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit paditën në prokurori tre inxhinierë të Institutit të Ndërtimit pasi ata kanë firmosur një akt konstatimi për prishjen e teatrit pa qenë prezent në terren. Më herët u tha madje se këta inxhinierë nuk kanë liçencë, por tani dle tjetër argument. 

Lidhur me këtë çështje që procedurialisht ka rëndësinë e vet, kreu i Institutit të Ndërtikit, Agron Hysenlliu ka bërë këtë sqarim në një prononcim për TvT: 

Peticioni që Bashkia e Tiranës shpërndau me emrat e dhjetra artistëve që sipas saj kanë firmosur shembjen e godinës së teatrit është i manipuluar siç pohojnë vetë emrat e përfshirë në këtë listë.

Aktori Robert Ndrenika, konfirmoi për TVT se nuk ka firmosur asnjë një peticion për shembjen e teatrit ekzistues, por ka shprehur vullnetin për ngritjen e një teatri të ri.

Sot ka shktruajtur për Teatrin Kombëtar, Blendi Gonxhja, ish-nënkryetar I Bashkisë së Tiranës në kohën e fasadave në kryeqytet. Ndër të tjera z. Gonxhja – që thekson se opinioni I tij është krejt personal dhe jo në emër të ndonjë detyre – shkruan:

Dhoma e Përfaqësuesve në SHBA ka miratuar dje një paketë prej 3 trilion dollarësh në përballjen e pasojave të pandemisë së koronavirusit. Paketa është propozuar nga demokratët dhe synon qoftë aspektin shëndetësor, qoftë atë ekonomik. Paketa ka marrë 208 vota dhe është mbështetur nga një pjesë e republikanëve, por mediat raportojnë se ajo kundërshtohet nga Presidenti Donald Trump që ka parlajmëruar veton.

Kontrolli i Lartë i Shtetit (KLSH) i ka dërguar një letër kryebashkiakut të Tiranës Erion Veliaj duke i kërkuar të pezullojë çdo veprimtari për teatrin derisa të vendosë Gjykata Kushtetuese në bazë të padisë që bëri kreu i shtetit, Ilir Meta.

Ndoshta është peticioni i parë që aktorë të një teatri ku kanë performuar një jetë të tërë, kërkojnë prishjen e tij. Ky është rasti me peticionin e firmosur sot nga disa artistë në krye të të cilit qëndron Robert Ndrenika, e pastaj vazhdon ndonjë tjetër si Arben Derhemi, apo Alfred Trebicka që në fillim folën për hunj e dhunë kundër prishjes.