Shënim: E mbani mend kur ishte Saliu?

Sot u mblodh komisioni hetimor për emërimet në administratë ku siç pritej ka patur “debate”. Ja se çfarë ka thënë ndër të tjera nënkryetari i tij, deputeti socialist Taulant Balla: “Kemi mjaft prova konkrete që elementë kriminalë të larguar nga administrata strehohen sot në Bashkinë e Tiranës... Kur Basha ishte ministër i Jashtëm transportohej drogë me makinat e ambasadave shqiptare”. Para disa ditësh, kur po debatohej çështja e çmimit të karburanteve, Balla doli me një tjetër autoprononcim diversiv në “Facebook”: “A e mbështet PD-ja heqjen e taksës “Zen” për karburantet”, pyeste Balla. Janë dy raste, në mes dhjetërave, që i ngjajnë kaq shumë për nga “argumentimi” statuseve në “Facebook” apo deklaratave në Parlament të kryeministrit të këtij vendi anëtar i NATO-s. Dhe ky “argumentim” mëton të relativizojë çdo thagmë që po na dëgjojnë veshët, me redaktimin e devizës “Gjithë fajin e ka Saliu” në “E mbani mend kur ishte Saliu?”. Një qasje të tillë e has shpesh te militantë të majtë(më saktë PS-istë), te qytetarë që e refuzojnë modelin e Sali Berishës, pasojat e qeverisjes së tij, që shohin tek ajo farën e kriminalizimit dhe shkatërrimit të Shqipërisë. Por kjo nuk mund të jetë alibia e qeveritarëve, as qasja e tyre, pasi ata nuk janë votuar që të riprodhojnë përditë “histori me Sali”. Edhe sikur ta marrim në një aspekt formal, alibia nuk qëndron, pasi kjo qeveri, këta ministra, kanë bërë me bujë të madhe analizën e 300 ditëve të punës së tyre, ku me fjalët e veta pohuan se të gjithë sektorët kanë rilindur, se ndryshimi është i prekshëm, se transformimi i Shqipërisë ka nisur. Pse atëherë nuk funksionoka ky kontrast i progresit me të shkuarën e errët si element i vetëkuptueshëm bindës për qytetarët? Ç’nevojë do të kishte për Saliun alibi, nëse zhvillimi do të ishte real? Asnjë. Kjo ndodh sepse ajo që propagandohet nuk është e vërtetë. Që nga 23 qershori 2013 e deri më sot në Shqipëri ka ndodhur e ndodh çdo gjë: tritolvënia, mbyllja e proceseve gjyqësore për mediat, gënjeshtra publike, skandalet në spitale, vrasjet e pazbuluara, trafiku i drogës në përmasa të mëdha, korrupsioni, shfrytëzimi i pozicioneve shtetërore, tendera që ngjajnë si dy pika uji me ato që bëheshin dikur, përvjedhje nga qëndrimet publike, presioni ndaj mediave, instrumentalizimi i statistikave, mbifaturime dhe abuzime me energjinë etj.. Janë të gjitha këto që ndoshta kërkojnë një lexim më korrekt të mesazhit të 23 qershorit, që sjell sot kaq diskutime të kota në planin moral, kur flitet për zhgënjim etj.. 23 qershori shpjegohet më mirë si nevojë për të mos lejuar përqendrim pasurie në atë fare feje, si pikë frenimi ndaj monopolit përfundimtar të vendit. Është edhe mesazhi i dytë, ai që përçohet me rritjen e LSI-së, që e sheh votën si biznes dhe me funksione pragmatike. Aleanca për Shqipërinë Europiane është sarkazma e këtij pajtimi që po zbulohet përditë e më shumë si pronësues dhe menaxher i pasurisë publike, të kapur pjesërisht nga qeveritarët që ikën. Çmitizimi i zgjedhjeve të fundit, do kursente edhe këtë shfaqje të përditshme paternaliste të kryeministrit, gati si prej Pjetri të Madh të Shqipërisë, që flet për shtetin modern apo për Europën si "të vetmen rrugë". Për të mundësuar kështu një raport më të vërtetë dhe më mobilizues: taksë-shërbim.
skerdilajd zaimi