revolucioni

228 vjet pas ekzekutimit Robespieri kujtohet në Francë. Edhe nga politika. Por si? Ai është ndoshta figura më e mitizuar e Revolucionit frëng, nën akuzën për Terror, puritanizëm dhe si pagëzues i dhunës ekstreme. Diçka që nuk përkon me të vërtetën.

Të ashtuquajturit socialist, por që në fakt janë hajdutët e buxhetit tonë, kanë zgjedhur të bëjnë sikur nuk shikojnë, sikur asgjë nuk ka ndodhur, sikur çdo gjë shkon vaj.

Kryeministri nxori bashkëshorten të flasë në Kongres, një ish-kryeministër del e konfirmon se është ai që kanë besuar të gjithë se është, numri dy i partisë merret me Presidentin, ministrja e drejtësisë ka fituar siguri në vetvete aq sa guxon e flet në emër të popullit. Imagjinoni: Etilda Gjonaj që flet për revolucion!!!

 Agjencia ruse e lajmeve, Sputnik, e njohur si zëdhënëse e politikave të Kremlinit, i ka lënë një vend në faqen e saj qëndrimeve të një ish-oficeri të Mossadit, ekspert i çështjeve iraniane, Eliezer Tsafrir, dikur shef i stacionit iranian të shërbimit izraelit. 

U mbushën 100 vjet nga Revolucioni Bolshevik i tetorit 1917, një ngjarje me rëndësi universale dhe diakronike. "Revolucioni proletar për të cilin bolshevikët  kanë folur vazhdimisht u krye. Rroftë revolucioni socialist në botë!". Me këto fjalë, Lenini shpalli nisjen e një rruge të re për historinë e njerëzimit, epokën e revolucioneve proletare.  Mbledhja e jashtëzakonshme u mbajt  nga 25 tetor deri më 7 nëntor 1917 në Petrograd.

Vladimir Zelinskij, studiues i mendimit filozofik dhe fetar, pedagog i gjuhës dhe kulturës ruse në Universitetin Katolik në Romë, jep disa mendime për atë që ndodh sot në Rusinë e Vladimir Putinit. I intervistuar nga gazeta “Avvenire”, Zelinskij e hap komentin e vet me përshkrimin e gjendjes shpirtërore të moskovitëve.
“Doni të vidhni paratë tona. Dakord, vazhdoni, por lëreni të qetë qytetin tonë”.

Viva la nuova Albania! Pikërisht kështu thuhet në një parullë shkruar në muret e një shkolle në Tiranë, ndërsa nxënëset e saj realizojnë një numër harmonik me patina e mbajnë veshur një uniformë, çka për kohën konsiderohej një stil modern, por njëkohësisht tashmë edhe shumë i përhapur në radhët e rinisë fashiste, “balila”-ve në Itali e Shqipëri.

Ishte viti 1941 dhe dukej se planet e italianëve për Shqipërinë e shqiptarët, kishin marrë udhë e tashmë vendi i vogël, ishte bërë pjesë vitale e Perandorisë së re Romake, shtrirë në brigjet e “Mare Nostrum”.

Pas vendimit të opozitës për të ngritur Shtabin e Mosbindjes Civile, njeriu që dyshohet se qëndron pas radikalizimit të aksionit të opozitës, ka ashpërsuar gjuhën dhe kërcënimet për kryeministrin Rama. Në një fjalim nga çadra, që pritet të përfundojë misionin në 7 Maj, ditë kur aksioni i opozitës do të zhvendoset në Kavajë, Sali Berisha ka folur për përplasje që mund të çojë edhe në jetë të humbura nga opozita, për hir të votës së lirë siç thotë ai. 

Për të apasionuarit e historisë politike të shekullit të 20-të një libër i ri mund të jetë me interes. Historiania britanike Helen Rappaport ka publikuar së fundmi një punim që mbledh dëshmitë okulare të komunitetit të të huajve që në vitin 1917 ndodheshin në Shën Peterburg. Bëhet fjalë për dëshmi, apo më qartë të dhëna nga një perspektivë jashtësovjetike, e atij që njihet si Revolucioni i Shkurtit. “Caught in the Revolution. Petrograd, Russia 1917”, titullohet libri që I shqipëruar mund të sillet edhe si “Në valën e revolucionit.

Babai i Revolucionit Kuban, Fidel Castro ka vdekur natën e së premtes në Havanë në moshën 90 vjeçare. Njoftimin e bëri presidenti i Kubës dhe vëllai i tij Raul Kastro, i cili pasoi atë në pushtet në vitin 2006. "Komandanti i Revolucionit Kuban vdiq në 22:29 në mbrëmje"- ka thënë Raul Castro në fjalimin e tij që u transmetua drejtpërdrejt nga televizioni publik në Kubë. Me dëshirën e tij trupi do të digjet.

Edi Rama është një politikan i standardit shqiptar, një njeri pa ideale, më saktë një njeri që idealet i ngatërron me qëllimet e veta, një njeri që ka qejf të sundojë e jo të qeverisë, një njeri që ndihet mirë me sejmenë që i krehin bishtin e bufonë që e argëtojnë, e jo me bashkëpunëtorë që kanë respekt për veten, një njeri që pushtetin e sheh si qëllim, e jo si mjet, një njeri që pushtetin e do të plotë, e do tani, e do ta ketë i vetëm, një njeri që i ka mbushur mendjen vetes se reformimi i një vendi si Shqipëria mund të improvizohet mbi bazën e ideve që i fanepsen në kokë kur zgjohet në m