mashtrimi

Gjermania dhe politikanët e saj predikojnë integrimin dhe Europën, por kur vjen puna tek interesat, në veprim vihen ligjet nacionale. Euobserver raporton se skandali i Volksvagen, i njohur si Dieselgate, po trajtohet në mënyrë favorizuese nga parlamenti i këtij vendi. Në një raport që nga kjo gazetë pretendohet se është parë, dhoma e ulët e Parlamentit gjerman, vlerëson se qeveria gjermane nuk ka përgjegjësi për abuzimet e kompanisë së njohur, e cila mashtronte me normat e emetimit. Ndërkohë një hetim i nisur nga Parlamenti Europian ka dalë në tjetër përfundim.

Është thuajse çdo ditë i pranishëm në ekranet televizive në funksion të mitit propagandistik që ka ngritur rreth vetes dhe stafit të bashkisë se ai është 24 orë në punë. Jo rastësisht  Tv-të kombëtare nuk neglizhojnë asnjë material filmik të mbërritur nga zyrat e bashkisë për inagurimet, inspektimet apo projektimet e kryetarit të bashkisë, Erion Veliaj që po promovon si diçka të jashtëzakonshme punën rutinë që ka si drejtues lokal.

Ankohen nga mediat dhe manipulimi dhe vetë janë kudo. Në mëngjes, në darkë, në drekë, pasdite, në fshat, në qytet, në përurime e në kriza. Ata gjejnë konsensusin, ata e prishin konsensusin, udhëheqin integrimin dhe progresin; janë në Facebook, tëitter dhe instagram. Like andej, share këtej, të parët në festa e në fatkeqësi. Janë më të mirët dhe më të këqinjtë. Xhepin plot me statistika.  Mundet edhe të jemi takuar ndonjëherë, nuk na mbajnë mend, por mbase edhe kemi pirë ndonjë kafe. Tani kanë nisur ta quajnë njëri – tjetrin politikej.

Në vitin 2012 kur veriu u përfshi nga përmbytjet, një skuadër politike nga Partia Socialiste me në krye kryetarin Edi Rama, u nis me makina e me varka në zonën e Lezhës. Ishte një nga ato bujtjet “me dorë në zemër” që çdo opozitë aktron për të treguar se është me hallexhinjtë. Askush nuk mban mend se çfarë tha e çfarë premtoi, e si u soll aty kjo skuadër milionerësh. E vetmja gjë që mbeti ishin disa foto njerëzish të veshur shumë mirë që lundronin në varka në përrenj të sapokrijuar.

Çfarë mund të prodhojnë kur bëhen bashkë biznesmenë në kërkim të fitimit të shpejtë, një kryeministër i korruptuar dhe një nevojë për të marketuar sukses ekonomik? Shumëçka, por në rastin e Malajzisë kanë prodhuar atë që prokurorja e Përgjithshme në SHBA, Loretta Lynch, e cilësoi si “rasti kleptokratik më i madh në historinë e SHBA”.

Kolonizimi izraelit i West Bank është kryer mbi pretendime false. Gazeta e majtë izraelite “Haaretz” referon dokumente sekrete të viteve ’70, sipas të cilave kjo është ditur nga vendimmarrësit më të lartë të shtetit dhe është vijuar pavarësisht se binte ndesh me ligjet ndërkombëtare.  Në dokumentin që gazeta pretendon se e disponon, jepen hollësi ngan mbledhje ku merrte pjesë ish-ministri i Mbrojtjes, Moshe Dayan, të cilit qeveria dhe drejtuesit ushtarakë i kishin dhënë të drejtën dhe instruksionet si ta kryente këtë mashtrim me ndërtimet e reja në zonën e Kiryat Arba, pranë Hebronit.

Peticioni për një referendum të dytë në Britaninë e Madhe, pro ose kundër qëndrimit në BE,  ka arritur 3,1 milionë firma. Por BBC-ja njofton se Komiteti për Peticionet në Dhomën e Përfaqësuesve ka dekalruar se po hetohet për mashtrime me firmat e nënshkruesve. Çdo firmë e konstatuar si falese do të hiqet, kjo është bërë e qartë nga Komiteti, kreu i së cilës Helen Jones deklaroi se “pretendimet për falsifikim po merren shumë seriozisht”.

Faqja online ku firmoset peticioni është krijuar nga një person me emrin Oliver Healey. 

Kronika e sotme është transmetuar nga "Vizion Pus", duke na dhënë një tjetër shembull se kjo është "Policia që nuk dihet se kush e do".

Një foto e publikuar në faqen online “Mediapart” ku paraqitet kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu me një biznesmen gebreo-francez, Arnaud Mimran, ka prodhuar një akuzë të re për kreun e qeverisë në Telaviv. Lajmi është riprodhuar nga e përditshmja “Haaretz”, e cila nënvizon se Mimran është një person që akuzohet se në bashkëpunim me disa të tjerë kanë mashtruar BE-në në shifrat e 282 milionë eurove.

Evazioni i kompanive të mëdha është në fakt problemi kryesor i të ardhurave. Kjo vlen për çdo vend, përveç Shqipërisë ndoshta e cila nën qeverinë aktuale preferoi të bënte dy veprime që nuk dihet ku çojnë: të shlyente në kohë rekord, duke marë borxh, borxhin që qeveria u kishte kompanive publike që kishin kryer punë dhe nuk ishin paguar, dhe e dyta të godiste sa më fort të ishte e mundur biznesin e vogël përmes aksionit kundër informalitetit.