kopshti

Kujt nuk i ka rastisur të dëgjojë fëmijë të vegjël, të moshës 3-4 vjeç që të këndojë apo përpqiet të këndojë këngën: Xhamadani vija - vija? Me siguri të paktë janë.

Kjo këngë ka depërtuar në shqisat kulturore të përfaqësuesve të sistemit tonë arsimor duke nisur që nga kopështi e deri më lart. Në kryeinstitucionin edukues të nacionalizimit shqiptar: Stadiumin.

Kryetari i Bashkisë ka nisur të shkojë kopshteve për të rritur sensibilitetin e 4-5 vjeçarëvd për ndarjen e mbetjeve në kosha. Vetë Veliaj është mburrur se me ardhjen e tij, Tirana është bërë më e pastër, ndaj ngjan pak e tepruar kjo mësymje te të pafajshmit. Qëllimi pas kësaj shfaqjeje të një politikani dhe drejtuesi është i qartë: procesi që nis me mbetjet dhe koncesionimi i tyre. Thjesht kopshtet janë institucione ku shkojnë fëmijë të cilët nuk e dinë se me kë po dalin në fotografi dhe për çfarë po u flitet. Por këtu mungon reagimi i prindërve.

Ngjarja e djeshme e kopshtit privat ku dhunohet një fëmijë 3 vjeç ka nxjerrë në dritë shumë të keqe sistemin e edukimit që funksionon në Shqipëri. E vërteta është se të gjithë prindërit detyrohen të kërkojnë mjedisin ku do të çojnë fëmijën e tyre duke u besuar të njohurve, garancive që jepen nga përvoja të tjera apo rekomandime gjysëm thashethemesh se “atje është filan edukatore e vjetër”, apo “drejtoresha është shumë e zonja”. Ky është problemi më bazik që nuk do të duhet të ekzistonte, por ja që ekziston.

Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erjon Veliaj ishte sot në Njësinë nr. 5 me rastin e rikonstruktimit të një kopshti, atij “Katër stinët”. Është padyshim një nga punët e mira që Bashkia bën dhe për këtë do falënderuar, ndonëse po bën thjesht detyrën.