komunizmi

Në një kronikë të përcjellë nga MCN vihet në dukje injoranca e dobishme mesa duket e një brezi mbi periudhën e komunizmit. Enver Hoxha është hero, thonë disa adoleshentë. 

Në një intervistë për emisionin “Arnautistan”, historiani Romeo Gurakuqi ka propozuar një tezë të thënë prej tij edhe herë tjetër, por kësaj radhe disi më të shtjelluar, për psenë e përqafimit më të madh të komunizmit në Jugun e Shqipërisë gjatë LIIB. Me komunizëm këtu duhet të mbajmë parasysh atë program që u propozua nga militantët e PKSh-së. Gurakuqi thotë se papërgjegjshmëria e italianëve në sulmin ndaj Greqisë më 1940 dhe pasojat e shkatërrimit ekonomik dhe material që solli kundërmësymja greke në territorin e Jugut, shpjegon mobilizimin në luftë të asaj zone. 

Tridhjetë vjet më parë, një valë optimizmi përfshiu Evropën ndërsa muret dhe regjimet binin dhe shoqëritë filluan të hapen, të integrohen në tregjet e hapura dhe të bëhen pjesë e një Evrope më të bashkuar.

Jeta nën regjimin komunist ka qenë një luftë për mbijetesë, sidomos për femrat. Historiania australiane, Shanon Woodcock, në librin e saj, “Jeta është luftë: Mbijetesa në diktaturën komuniste shqiptare” mbledh historitë e gjashtë indidvidëve, të cilët kanë jetuar nën shtypjen e sistemit komunist gjatë viteve 1944-1991. Libri i botuar në shqip sjell nëpërmjet rrëfimeve të 6 personazheve, një pasqyrë të qartë të mekanizmave me të cilët shteti kontrollonte çdo aspekt të jetës.

Nëse do të kuptosh seriozitetin e një partie në një vend si Shqipëria, i ndarë në çdo gjë, shiko sjelljen e saj me historinë. Së fundmi në media është improvizuar një debat për sjelljen e drejtuesit të një institute kërkimor që paguhet me parët e buxhetit të shtetit: Agron Tufës i cili ka publikuar një listë me përfaqësues të Partisë Komuniste, apo pjesëtarë të forcave partizane që i etiketon si kriminelë. Zakoni i vjetër i Partisë Demokratike rikonfirmohet në këtë rast sërish, kur teksa ngre zërin dhe bërtet sa mundet se do bëjë dekomunistizimin, vazhdon e merret me goditjen e Luftës Nacio

Gary Kasparov nuk pi çaj me të huajt. Nuk bëhet fjalë për ndonjë zakon që e ka trashëguar nga mosha e adoleshencës, por e di shumë mirë se çfarë po ndodh kohët e fundit me bashkatdhetarët e tij që janë kundër Putinit. Si në rastin e fundit të Sergei Skripal, apo Aleksander Litvinenkos, i cili u helmua në vitin 2006, me polonium. Por kjo nuk e pengon të flasë për "diktatorin Putin". Një pozicionim që e detyroi të emigrojë në Nju Jork, ku jeton prej vitit 2013.

Para disa ditësh, Komuna e Skarbekut në Bruksel lajmëroi mbajtjen më 23 prill (të hënën), të një konference kushtuar Skënderbeut, me rastin e 550-vjetorit të vdekjes së Heroit tonë kombëtar. 

Në lajmërimin dhe ftesat e shpërndara bëhej me dije se ky aktivitet organizohej me mbështetjen e Ambasadës së Shqipërisë në Belgjikë dhe se konferencierët-panelistë të përzgjedhur nga ambasada do të ishin zotërinjtë Pëllumb Xhufi, Lek Pervizi e Safet Kryemadhi.

Në debatin mbi ish-kampin e Tepelenës më bën përshtypje insistimi i  historianit të Mesjetës, Pëllumb Xhufi për vërtetësinë e fakteve historike, duke u bazuar në dy dokumente, atë të CIA-s dhe atë të një urdhri të ish-ministrit të Arsimit, Totozani, të cilat i përmend disa herë për të hedhur tutje çdo zë kundërshtues të argumenteve të tij, që kampi i Tepelenës ka qenë kamp vdekjeje dhe nuk ia vlen krahasimi me Auschwitzin.

Presidenti rus Vladimir Putin e krahasoi komunizmin me krishterimin, ndërsa mauzoleun e Vladimir Leninit në Sheshin e Kuq të Moskës me eshtrat e shenjtorëve të Kishës Ortodokse në malin Athos dhe gjetkë. I cituar nga televizioni Rusia 1, presidenti rus foli për ngjashmëritë mes ideologjisë komuniste dhe besimit të krishterë.

Në një postim në Twitter për Halloween, Donald Trump shkruajti me shaka se kishte mundësinë që t'i jepte një mësim të rëndësishëm politik vajzës së tij të vogël. "Unë do t'i marr gjysmën e karameles Chloe-s sonte dhe t'ia jap një fëmije që ëshë ulur në shtëpi. Nuk është kurrë herët ta mësojmë atë për socializmin"- shkruan Trump.