historia

Robert Elsie, shkrimtar, përkthyes, interpret dhe albanolog, prej mëse 30 vjetësh, studion albanologjinë, veçanërisht kulturën, letërsinë dhe historinë e shqiptarëve. Një kontribut i vyer i albanologut Elsie, na çon në variantet dialektore të gjuhës shqipe. Ai ka gjurmuar prej vitit 1999 gjithë variantet dialektore, në çdo kënd të Shqipërisë shtetërore, ndër shqiptarët e Malit të Zi dhe Maqedonisë, në Kosovë! Ka regjistruar variantet dialektore të Arbëreshëve të Italisë, të shqiptarëve në Greqi, Kroaci, Turqi, Bullgari.

Në periudhën time universitare në Francë, një koleg student, nga që e dinte se jam shqiptar, më tha që dispononte një revistë të vjetër  franceze, e botuar para viteve 90, në të cilën flitej për Shqipërinë. Menjëherë u bëra kurioz dhe i thashë se jam i interesuar të lexoj se çfarë i tregohej asokohe lexuesit frankofon për Shqipërinë, e cila gjendej plotësisht e izoluar ndaj botës së jashtme.

Në shekullin e 19-të, një aborigjene, femër leshatore nga Meksika, e quajtur Julia Pastrana, shfaqej në shown e anormalëve në cirk nën prezantimin: “Femra më e shëmtuar në botë”. Në Europë ajo performonte sipas normave viktoriane: këndonte dhe kërcente, fliste në gjuhë të huaja, i nënshtrohej ekzaminimeve mjekësore publike dhe të tjera formave argëtuese të spektaklit. Si gjatë jetës së saj, ashtu edhe pas vdekjes, ajo etiketohej si “e shëmtuar”.

Muajt e fundit, arkivat amerikane mbi Shqipërinë u hapën dhe brenda tyre arrijmë të gjejmë raporte të ambasadorëve amerikanë për gjendjen apo bisedimet në Tiranë, si dhe protokolle bisedash në nivele të larta presidenciale. Në kulturën amerikane, kjo është praktikë rutinë dhe një tregues demokracie.

Konflikti i fundit mes Rusisë dhe Perëndimit ka riaktivizuar shumë terma dhe ka gjallëruar shumë klishe që mendohej se ishin lënë pas. Që nga fjalimi i Vladimir Putinit në Munih në vitin 2007, Perëndimi nisi të shihte më qartë ambiciet e presidentit rus nën një prizëm imperial, njësoj si Bashkimin Sovjetik dikur. Ngjarjet e Gjerogjisë dhe Osetisë në gusht të vitit 2008 theksuan prirjen për ta parë Rusinë si një qendër që synonte rivalitetin me Perëndimin, ndërkohë që përballja në Ukrainë dhe në Siri i ka hapur letrat plotësisht.

Ministri i Transporteve Edmond Haxhinasto dha shpjegime në parlament për projektin e paisjes së targave të automjeteve me çip, për të cilin tha se është një ofertë e pakërkuar nga një kompani e huaj. Ai tha se pret mendimin e institucioneve të tjera si Komisioneri për të Dhënat Personale dhe Autoriteti i Konkurrencës për të vendosur nëse qeveria do të vazhdojë me projektin. Sipas tij, kriteri kryesor që do të merret parasysh do të jetë sa do i kushtojë çdo qytetari paisja me targa të reja, ku është i nstaluar një çip që sipas ministrit do të ketë rolin e monitoruesit të trafikut.

Kohët e fundit po flitet shumë për gjyqtarë të korruptuar në Shqipëri. Për reformë në drejtësi, e për tërmete që do të shkundin nga vendi të keqen që e ka mbërthyer për fyti vendin. Do shpresuar përherë.

 “Shqiptarët janë një popull i “pakultivuar” të cilët banojnë në pjesën jugperëndimore të gadishullit të Ballkanit pranë brigjeve të detit Adriatik”. E gjitha kjo është e tërë përmbledhja e njohurive të përgjithshme të një njeriu të sotëm mbi një nga popujt më të vjetër të Europës, i cili është vendosur jo shumë larg  por vetëm disa orë jashtë skajeve të  kufijve më jugorë të monarkisë sonë...” (Fund i citatit) v.G.

Para pak kohësh, me rastin e botimit të romanit “Kandidati”, Ben Blushi shprehu disa mendime për Lef Nosin, një figurë e njohur e periudhës së Pavarësisë dhe asaj të Luftës, me qëndrime krejt të kundërta, në të dy këto periudha. Ato u bënë shkak për nisjen e një debati në mes historianëve, që në fakt tejkalon Nosin, pasi ka të bëjë, përgjithësisht, me trajtimin e figurave të Luftës, sidomos të atyre që përfliten, herë pas here, për bashkëpunim me okupatorët në vitet e Luftës së Dytë Botërore.

”Zotat e jetës dhe vdekjes” ishte një nga përshkrimet e njësive të kohës së luftës të drejtuara nga ish-shefat e Shërbimit të Sigurimit të Shtetit të Serbisë Jovica Stanisiç dhe Franko Simatoviç, të dëgjuara gjatë gjykimit të tyre në gjykatën e krimeve të luftës të OKB-së në Hagë.