Franca

Michael Shurkin i Këshillit të Atlantikut shkruan në një opinion të publikuar në “Politico”, se Franca duhet të lërë kontinentin afrikan. Teksa prezanton veten si një vëzhgues të vjetër të Francës, autori vë në dukje se situata e krijuar në Afrikë dhe interesat e Parisit, siç i formulon ai zyrtarisht, kërkojnë largimin. 

Grushti i shtetit në Niger ka provuar të disatën herë se Emmanuel Macron luan për strategjinë e madhe, por nuk e ka një të tillë. Seriali i dështimeve të tij në politikën e jashtme nuk ka të sosur: Liban, Turqi, Siri deri diku, në BE me krizën e sforcuar me Gjermaninë, për të mbërritur te poshtërimi në Australi vitin e kaluartv kur iu anullua një kontratë për nëndetëse bërthamore, të cilat iu kaluan ShBA. 

Trazirat në Niger kanë ngritur shqetësimin për energjinë bërthamore dhe ndikimin e saj në portofolin energjetik të Francës. Politikat energjetike të Francës, që e kanë origjinën që në kohën e Charles de Gaulle, e bëjnë sistemin e saj të energjisë elektrike të varur nga energjia bërthamore në masën 70%. Franca është eksportuesi më i madh neto në botë i energjisë bërthamore, çka i sjell çdo vit më shumë se 3 miliardë euro të ardhura.

Junta ushtarake që mori pushtetin në Niger akuzoi Francën se po planifikon të nisë një operacion për të rikthyer në pushtet presidentin Mohamed Bazoum.

Ministria e Jashtme franceze nuk e komentoi akuzën, por tha se Parisi e njeh Bazoumin si autoritetin e vetëm legjitim në vendin e Afrikës Perëndimore dhe se është i fokusuar në mbrojtjen e qytetarëve dhe interesave të tij atje.

Presidenti francez, Emmanuel Macron, flet për një "imperializëm të ri" në Indo-Paqësor. “Në Indo-Paqësor, dhe veçanërisht në Oqeani, po shfaqet një imperializëm i ri dhe një logjikë fuqie që po kërcënon sovranitetin e disa shteteve, më të voglat, shpesh më të brishta,” tha Macron në një fjalim në Vanuatu.

Presidenti francez, Emmanuel Macron, një vizionari në retorikë dhe të cilit i pëlqen të japë këshilla, të urdhërojë e të duket se po shkruan historinë, nuk i pëlqen fare që ta kritikojnë. Djali i llastuar i Parisit ka replikuar përmes sekretarit të Shtetit për Europën, Laurence Boone, duke deklaruar se:

Përfaqësuesit e të dhomave të Parlamentit francez ranë dakord më në fund për projekt-ligjin që synon rregullimin e ndikimit tregtar dhe luftimin e abuzimeve në mediat sociale. Drafti përfundimtar shkon për votim javën e ardhshme. Nëse merr miratimin e shumicës, ai do t’i shërbejë rregullimit të asaj që është etiketuar si "xhungla e ndikimit".

Filozofja franceze, Barbara Stiegler, beson se shoqëria moderne është zhytur aq shumë në neoliberalizëm, sa nuk e sheh dot botën pa syzet e tij. Stigler ka pak shpresë te lëvizjet sociale që kanë tronditur Francën kohët e fundit. Në një intervistë për El Pais, ajo mbështet protestat sociale që po tronditin vendin e saj dhe thekson se një qeverisje e vërtetë 'nga populli për popullin' do të funksiononte.

Tensionet franko-gjermane për emetimin e karbonit, që lidhet direkt me industrinë e makinave, dalin në sipërfaqe pak para samitit të BE-së. Problemi lidhet me draftin e propaganduar gjerësisht për ndalimin e shitjes së makinave me motor me djegie të brendshme deri në vitin 2035.

Ironia në këtë situatë lidhet me faktin se vetë BE-ja u pagëzuar nga një Traktat i vitit 1952, njohur edhe si Komuniteti Europian i Qymyrit dhe Çelikut, premisa bazë e ndërtimit të institucioneve europiane që sot janë BE.

Franca po humbet ndikimin në Afrikë dhe më e papritura këtë proces po e përcakton deri diku ambicia e Rusisë për të fituar terren në kontinent. Pas largimit të detyruar nga Mali, trupat franceze, të stacionuara me synime kundër përhapjes së terrorizmit në Sahel, po largohen edhe nga Burkina Faso, për t’u zëvendësuar nga rusët e grupimit efektiv “Wagner”.

Është një test i vërtetë për Francën. Nëse nuk do të shohë një valë të tillë në Afrikë duhet të ndryshojë qasjen