Shpipëri Hesapi

Lulzim Basha është kryetar i Partisë Demokratike. E thënë me standardin ku u katandis diskutimi politik, Lulzim Basha është pronari i vulës së PD-së. Ai përfaqësohet në Komisionin Qendror të Zgjedhjeve, ka deputetë e kështu me radhë. 

Situata nuk është politike që të ulesh e ta analizosh. Është një lloj autizmi i vetëdijshëm politik që të kujton sa Aleks Xinxën që i kishin vjedhur bazën materiale, aq edhe Shkëlqim Metën e PS-së që kandidonte përherë për kryetar partie. Ndryshon emri: quhet Lulzim Basha. Ka marrë 18 mijë vota, por thonë. Pas numërimit me dyer të mbyllura. 

Top-Channel, televizion kombëtar, ka postuar 31 foto nga parada e socialistëve në hyrje në mbledhjen e Asamblesë së partisë.

Është një si lloj zakoni i vjetër që takimet e Partisë Socialiste fotografohen në hollësi dhe njerëz të saj të drejtimit shfaqen nën aurën e një mode elitare që reflekton mirëqenie, stil, pushtet, vanitet, arrogancë – personale dhe të tufës që nuk çahet, si dhe luks. Me tepri madje. Se edhe u shkon, nuk ke çfarë thua! Kujt shqiptari tjetër mund t'i shkojë?!

Në vitin tanimë të largët 2011 në televizionin Top-Channel paraqiti në transmetim atë që tashmë njihet si video Meta-Prifti. Video u transmetua më 11 janar dhe në një hapësirë kohe prej vetëm 10 ditësh, opozita e asokohe, e drejtuar nga Partia Socialiste vuri në veprim një skenar ekstrapolitik për t’i imponuar qeverisë së Sali Berishës rrëzimin nga pushteti. 

Video e mëposhtme është përgatitur në atë kohë ilustron se në prapavijë të videos Meta-Prifti u organizua një skenar që mund ta mbajmë me titullin e përcjellë nga Edi Rama: Zgjidhja e Re Politike.

Nga lista e disa ambasadorëve të rinj të dekretuar së fundmi bien në sy tre: Bardhyl Canaj që shkon në Serbi. Kjo për shkak të rëndësisë që ka ky vend për marrëdhëniet me Shqipërinë. Canaj ka qenë më parë në Izrael si ambasador. 

Qirjako Qirko shkon ambasador në Hungari, pasi largohet nga Britania e Madhe. Qirko ka qenë në kohën e qeverisë Berisha edhe Sekretar i Përgjithshëm i Ministrisë së Jashtme. 

Në mediat e Tiranës kanë rrjedhur lajmet nga takimet e z. Rama në Mal të Zi. Kryeministri ka deklaruar se përpjekjet që po bëhen në “këtë lagje në zemër të Europës” synojn një rajon më të paqtë, më të stabilizuar dhe më të aftë për t’iu përgjigjur sfidave të së ardhmes.

Ne nuk kemi nevojë për heronj të rinj në rajonin tonë, por modele të reja që frymëzojnë të tërë se si të jemi më inovativë, efiçentë, si t’i forcojmë ekonomitë tona, të rrisim aftësitë e njerëzve tanë për të përballuar një botë që bëhet gjithnjë e më vështirë e komplekse

Gazeta “Zëri” në Kosovë ka sjellë një vëzhgim të vetin mbi fjalimin e Bill Klinton në Tiranë. Sipas gazetës në fjalë, fjala e tij është përkthyer gabim, duke shmangur kështu një moment të rëndësishëm të saj në kontekstin e debatit aktual për Veriun e Kosovës. 

Është e kotë të mundohesh të kundërshtosh një ushtri të tërë smirëzinjsh politikanë dhe analistësh llafollogë! E kotë t’u drejtosh vëmendjen mbi bukurinë dhe dobinë shpirtërore për të sjellë në truallin shqiptar figura legjendare të historisë botërore, sikurse presidenti amerikan Bill Klinton! 
Aq më tepër një personalitet madhor, që meriton mirënjohjen e gjithë shqiptarëve, të atyre shqiptarëve që e kanë moment jetik lumturie dhe frymëzimi shtrëngimin e dorës, prekjen e magjishme të këtij heroi mirëbërës

Siç mund të pritej ceremonia e Bill Clinton në Tiranë nuk e ka kapur në befasi provincializmin dhe shpirtngushtësinë tonë. Që nga uvertura e përgatitur nga Kryeministri Rama që disa javë më parë foli për një surprizë nga Amerika e deri te protokolli i sotshëm me disa Clintonë nga Kosova dhe “surprizat” me fëmijë, janë të gjitha pjesë e paketës politiko-ekzotike të Shqipërisë së vogël të cilën politika ia del ta bëjë të vockël. 

Në gazetën “Tema” online shfaqet sot një intervistë e përmbledhur e botuesit të saj Mero Baze mbi zhvillimet në Kosovë dhe qëndrimet e qeverisë së kësaj të fundit në krizën e tanishme. Nëse lexon citimet përkatëse, të krijohet ideja se Baze po flet si Bashkë Ministër i Jashtëm i Shqipërisë dhe jo si një gazetar apo analist që merret edhe me çështje të rajonit. P.sh një paragraf: 

Pas termave të mëdha në Shqipëri ka përherë një marifet mediokrish që ilustron se kush dhe si merren vendimet në këtë vend.

P.sh në mjedise juristësh thuhet se unifikimi i Gjykatës së Apelit në Tiranë u bë edhe për faktin se anëtarët e KLGJ-së që lënë detyrën e kanë me përkufizim rikthimin në Apel. Atëherë meqë e kemi në dorë pse të mos shkrijmë gjykatat e tjera dhe bëjmë një në Tiranë që pasi të lëmë një mandat mos të bredhim rretheve prapë?