Varianti britanik i koronavirusit mund të kërkojë rishikimin e rregulloreve të deritanishme

Varianti britanik i njohur si B.1.1.7 është 50% shumë ngjitës se koronavirusi origjinal që u shfaq për herë të parë në Kinë në fund të 2019-s. Për këtë arsye, ky variant po mbahet nën vëzhgim, pasi ka kapacitetin të rrisë kurbën e infeksionit në disa javë.

Një studim i ri ka zbuluar se ai mund të çojë në një infeksion që zgjat më shumë në kohë, çka mund të shpjegojë shkallën e lartë të transmetimit të tij.

Studimi i kryer nga Universiteti i Harvardit mati infeksionet dhe kohëzgjatjen e tyre në ditë dhe intensitetin e përhapjes virale gjatë fazës akute dhe krahasoi variantin anglez me atë origjinal. Rezultoi se për individët e infektuar me B.1.1.7, kohëzgjatja mesatare e fazës së përhapjes ishte 5.3 ditë, kohëzgjatja mesatare e fazës së eliminimit ishte 8.0 ditë dhe kohëzgjatja e përgjithshme mesatare e infeksionit (përhapja plus eliminimi) ishte 13.3 ditë (me ekstremitetin e sipërm në 16.5 ditë).

Në rastin e versionit origjinal SARS-CoV-2, faza mesatare e përhapjes ishte 2.0 ditë, faza mesatare e eliminimit ishte 6.2 ditë dhe kohëzgjatja mesatare e infeksionit ishte 8.2 ditë, me ekstremitetin e sipërm 9.7 ditë.

Nga ana tjetër, përqendrimi maksimal viral ishte i ngjashëm: për B.1.1.7 ishte 19.0 Ct, krahasuar me 20.2 Ct për variantin origjinal.

Implikimet për karantinën

Hipoteza fillestare ishte se varianti anglez ishte më i transmetueshëm për shkak të ngarkesës më të madhe virale që shkakton tek të infektuarit, por rezultoi se arsyeja është në fakt kohëzgjatja më e madhe e infeksionit. Studimi nuk është botuar ende, por, nëse të dhënat konfirmohen, atëherë do të ketë implikime praktike dhe menaxhimin e sëmundjes Covid-19.

Çdo aplikim karantine në botë bazohet në faktin se aftësia për të infektuar nuk i ka kaluar asnjëherë 14 ditë, me një mesatare shumë më të ulët. Për këtë arsye, izolimi ka shkuar nga 14 ditë në 10 ditë dhe në disa vende në 7 (në varësi të ligjeve kombëtare). Nëse infeksioni B.1.1.7 kërkon më shumë kohë "për t'u asgjësuar", kjo do të thotë që njerëzit e infektuar, në fund të periudhës së izolimit, do të jenë akoma potencialë për të infektuar të tjerë.

Rishikimi i rregulloreve

Në Itali, izolimi dhe karantina përfundojnë 10 ditë pas konfirmimit të rastit me një test molekular me një rezultat negativ. Sidoqoftë, në rast të kontakteve të ngushta asimptomatike, karantina mund të zgjasë 14 ditë dhe të ndërpritet pa konfirmim nga një tampon. Franca e ka përgjysmuar kohëzgjatjen e izolimit nga katërmbëdhjetë në shtatë ditë për ata që kanë rezultuar pozitivë për koronavirusin dhe për ata që kanë rënë në kontakt me një person të infektuar. Në korrik në Shtetet e Bashkuara, Qendrat për Parandalimin e Sëmundjeve (CDC) zgjodhën një karantinë 10 ditë nga fillimi i simptomave, ndërsa Organizata Botërore e Shëndetësisë rekomandon (në mungesë të një tamponi) të paktën tre ditë pa simptoma dhe, për asimptomatikët, një izolim paraprak 10 ditë pas tamponit pozitiv. Por për variantin britanik, do të bëhet e domosdoshme të rishikohen të gjitha kriteret e rikthimit në shoqëri të atyre që janë infektuar dhe kontakteve të tyre.