Angus Young: Pse AC/DC nuk ndryshoi kurrë dhe trashëgimia e “Back in Black”

Në turneun e fundit të AC/DC, në vitin 2016, u krijua përshtypja se grupi ishte drejt shpërbërjes. Lideri Brian Johnson dukej se nuk dëgjonte mirë dhe kjo e detyroi Axl Rose ta zëvendësonte herë pas here; kitaristi Malcolm Young - themeli i grupit – vuante nga demenca dhe nuk mund të luante më; basisti Cliff Williams planifikonte të largohej; dhe bateristi Phil Rudd ishte në arrest shtëpie pasi kishte kërcënuar se do të vriste një person. Por pavarësisht këtyre, kitaristi kryesor Angus Young ia doli ta kthente grupin sërish. Johnson, Williams dhe Rudd janë sërish të gjithë së bashku, së bashku me nipin e Angusit Stevie, zëvendësuesi i AC/DC për Malcolm, i cili vdiq në vitin 2017. Vitin e kaluar, grupi lançoi albumin “Power Up”. Angus e përshkruan albumin e fundit si një tribut për vëllain e tij të ndjerë Malcolm, në të njëjtën mënyrë që suksesi i vitit 1980, “Back in Black” u bë epitaf pas vdekjes për Bon Scott.

“Shumë gjëra nuk na kanë shkuar mirë. Por Malcolm gjithmonë thoshte,”të nxjerrim më të mirën nga situata në të cilën jemi”.

Si e shkruat Power Up? Të gjitha këngët thuhet se janë tuajat dhe të Malcolm.

Shumë prej ideve na kanë ardhur pak përpara “Black Ice” (hiti i AC/DC në 2008). Kur e bëmë atë album, kishim kaq shumë material sepse kishim bërë shumë vite pushim dhe kishim shkruar shumë këngë. Kështu që mendova: "Do të përqendrohem te ato që e dija se i donte shumë dhe t’i publikoja". Ky ishte udhëzuesi që përdora.

Si u krijuan punët e para të AC/DC?

Me kalimin e viteve, Malcolm dhe unë krijuam disa ide dhe uleshim t’i diskutonim dhe bëheshim kritikë të njëri-tjetrit. Nuk kishte asnjë dobi që unë të vija ndonjëherë me ide këngësh që nuk ishin ato që ne mendonim se përfaqësonin vërtet AC/DC. Kështu që nuk ishte sikur ne do të silnim muzikë xhaz apo bluz. Ne u rikthyem me ide të mira që do të funksiononin me AC/DC. Pra, në këtë mënyrë punonim. Kjo ka qenë strategjia jonë që nga fillimi. Ne e njohim stilin. Ne e dimë se çfarë po kërkojmë, kështu që kur njerëzit e dëgjojnë, ata thonë: "Epo, kështu janë ata. Kanë vulën e tyre".

Disa kanë thënë që AC/DC kanë përsëritur disa herë të njëjtin album. Ju shqetëson kjo?

Malcolm thoshte, "Po, mirë, ata thanë se tingëllojmë njësoj, sepse ne jemi i njëjti grup. Kjo është ajo që ne jemi ". Asnjëherë nuk kemi synuar të hyjmë në një territor që nuk ishte i yni. Dhe Malcolm gjithmonë thoshte: “Shikoni, ne i marrim diku. Ne mund t'i marrim në vitet e para, para se të shkojnë në kolegj dhe të shkojnë në Pink Floyd, ose diçka [qesh]. Por ne i bëjmë ata të rinj. ”

Vëllai juaj më i madh George, i cili prodhoi albumet e hershme AC / DC, nuk ju dekurajoi nga ndjekja e trendeve?

Po. Ai tha se konformiteti është puthja e vdekjes. Ai gjithmonë thoshte se ishte fundi për shumë prej grupeve të shkëlqyera. Askush nuk preferon t’i shohë të dalin fillimisht në skenë dhe të fillojnë të ndryshojnë atë që janë dhe të përpiqen të bëhen diçka që nuk janë. Kështu që ai gjithmonë thoshte: “Kur luan live, ndjesia është kaq e fuqishme. Është art ta marrësh atë pushtet dhe ta zhvendosësh në atë që regjistron”.

Malcolm ju inkurajoi të vijoni ta mbani grupin edhe pa të? A ishte e vështirë?

Është shumë e vështirë sepse ai ishte fillimi i gjithçkaje. Ai ishte themeluesi i grupit dhe dua të them, ai më gjeti një punë fillimisht, e cila në atë kohë, më tronditi paksa.

Pse u tronditët kur ai thjesht ju donte në grup?

Ne ishim rritur dhe kishim luajtur së bashku, por unë mendova, "Pse?". Ai tha, “Epo, grupit i duhet një instrument tjetër. Dhe ti je një kitaristi më i mirë që unë njoh”.

Çfarë mendonte ai për grupin në muajt e fundit të jetës?

Edhe kur ishte shumë rëndë, ai ende përpiqej që ta bënte grupin të ecte përpara. Dhe kjo është ajo që ai gjithmonë më ka kërkuar.

Si e përballoi vdekjen e Bon Scott në 1980?

Ai më mori në telefon dhe më tha: "Hajde tani, do ta kalojmë edhe këtë". Ne në atë kohë kishim shkruar këngë, të cilat më vonë do të bëheshin këngë në “Back in Black”. Më tha: “Shiko, në vend që të dy të ankohemi, ne thjesht do të futemi në studio dhe do të bëjmë atë që bënim më parë. Të shpresojmë se kjo do të na ndihmojë ta kalojmë". Dhe kjo është ajo që bëmë. Ishte terapi e mirë, dhe ndoshta ishte mënyra e tij dhe e imja për ta kaluar atë që kishte ndodhur. Kjo ishte ndoshta forca e Malcolm. Ai thoshte: "Epo mirë, do të shohim se çfarë mund të bëjmë."

Një nga këngët më të mira tuajat është "Through the Mists of Time". Është pothuajse introspektive... Brian që këndon ndërsa shikon foto të vjetra në mur. A e gjeni veten duke menduar shumë për të kaluarën?

Nuk e shpjegoj kështu. Ndonjëherë kur je duke bërë një këngë, thjesht mund të shkruash ndonjë fjalë për sa kohë që ato përshtaten. Dikush më ka thënë njëherë se Paul McCartney e këndonte "Yesterday" me [fjalët] "vezë të skuqura" për të kujtuar melodinë. Edhe për ne ishte pak a shumë kështu. Në këtë rast, Malcolm kishte shkruar disa vargje. Dhe ndërsa përpiqesha të gjeja diçka tjetër më të mirë... pashë që fjalët e tij këndoheshin aq bukur. Vargjet qëndronin. Dhe mendova, "Do t'i lë siç janë".

Kam menduar se Brian mund t’i ketë kënduar të kaluarës së AC/DC.

Jo jo jo. AC/DC nuk ka qenë kurrë në mesazh. Mesazhi ynë i vetëm ishte që ne duam që më shumë njerëz t’i bashkohen muzikës rock.

Në turneun e fundit u duk sikur grupi po shkonte drejt ndarjes. Si e mbajtët të bashkuar?

Epo, sërish, kujtova sesi im vëlla ia dilte të menaxhonte disa gjëra njëkohësisht. Ai mund të ishte i qetë edhe në një stuhi. Ndonjëherë kur je në mes të një situate të vështirë, nuk është e lehtë të marrësh vendime, por ti provon dhe thua: "Epo, unë do të përpiqem dhe bëj më të mirën në një situatë të keqe". Dhe kur Brian-it iu shfaqën problemet me dëgjimin, atij i thanë mjekët të mos i vijonte turnetë. Ne kishim disa angazhime që duhej t’i mbyllnim dhe unë nuk doja të ulesha në një tryezë me disa avokatë dhe diskutoja për anulimet. Sugjerimi ishte, "Ndoshta dikush mund të jetë në gjendje të plotësojë mangësitë dhe t'i mbajmë ato data." Dhe Axl Rose na kontaktoi. Unë do t’i jem përgjithmonë mirënjohës për atë që bëri. Ai pati një performancë të shkëlqyer.

Kur Axl Rose këndoi me ju, ai ju kërkoi të interpretoni shumë këngë që AC/DC nuk i kishte luajtur kurrë live ose i kishin braktisur shumë kohë më parë, si "Live Wire" dhe "Rock‘ n 'Roll Damnation". A ju bëri kjo ta vlerësoni ndryshe ndonjë element të së shkuarës së AC/DC?

Ai gjithmonë më kujtonte për këngët, dhe në atë kohë unë i thoja, "Po, mendoj se e kemi luajtur diku." Por problemi ishte që ai zakonisht e bënte këtë gjë pikërisht në ditën e shfaqjes. Ai thoshte, "A mund ta bëjmë?" Dhe unë përgjigjesha, "Oh, mirë. Do përpiqem." Isha me fat. Kam një kitarë që përdorej në një bandë cover-ash. Dhe i thoja, "Më thuaj akordin e parë dhe do ta gjej". Ishte kënaqësi. Na krijonte emocion.

Në atë kohë, Axl tha se mendonte që ti dhe ai mund të punonit së bashku. A ndodhi ndonjëherë?

Nuk doli diçka e qëndrueshme. Unë e di që ai ka shumë gjëra në të cilat është përfshirë. Unë madje nuk e di nëse do ta quaja muzikë. Por ai kishte shumë gjëra në të cilat ishte përfshirë.

Ndoshta ai e tha këtë vetëm sa për të larë gojën. Prandaj jam kurioz.

Jo, jo. Kjo nuk ka ndodhur kurrë.

Disa nga adhuruesit tuaj ishin mjaft të mërzitur për faktin se sa shpejt e  zëvendësuat Brian-in. A jeni penduar?

AC/DC nuk ka qenë kurrë në biznesin e PR. Thjesht po përpiqeshim të informonim njerëzit për ato që dinim dhe nuk donim t’i krijonim iluzione askujt. Të them të drejtën, Cliff dhe unë menduam: "Epo, të paktën ne mund t'i japim fund asaj për të cilën kishim firmosur". E kuptoj që shumë njerëz mund ta kenë parë këtë si një dalje e trenit nga shinat [qesh].

Si ndodhi që Brian u ribashkua për Power Up?

Epo, çështja nuk ishte që të ribashkohej ai. E dija që ai kishte kontaktuar specialistë të dëgjimit dhe dikush i kishte flur për një teknologji të re që ai mendonte se mund të funksiononte vërtet. Ai na la të kuptonim se kishte rezultate vërtet të mira. Kështu që e dija që ai ndjente se mund të bënte një album në studio dhe mendova: "Epo, do të jetë me të vërtetë mirë, sepse kjo do të më japë mundësinë për t’i mbledhur këngët". Të gjithë donin që ai të ishte me ne.

Kur u lidhët sërish me Phil Rudd?

Unë e takova Phil-in në varrimin e Malit, dhe u gëzova shumë. Ai kishte bërë terapi dhe dukej vërtet i shëndetshëm. Bëmë një bisedë të gjatë dhe kam mbajtur kontakte me të.

Po Cliff? A nuk tha ai që donte që turneu më i fundit i grupit të ishte i fundit fare?

Kur ai u tërhoq, unë i pata thënë: "Nëse bëj diçka ose nëse do të kem ndonjë projekt, a dëshiron që të të kontaktoj dhe a mund të më thuash nëse dëshiron të na bashkohesh?" Dhe ai tha që ta kontaktonim patjetër. Ai donte shumë të bëhej pjesë e albumit.

Këtë vit shënohet 40-vjetori i “Back in Black”, i cili është bërë albumi i dytë më i shitur i të gjitha kohërave –

I dyti? Po i pari kush është?

Thriller i Michael Jackson.

Duhet të shpëtojmë prej atij albumi.

Pse mendoni se “Back to Black” u bë aq popullor?

Me Brian [që zëvendësoi Bon] në grup, ne po ecnim drejt të panjohurës, kështu që nuk e dinim se si do të pritej. Ne e dinim që këngët ishin të mira dhe kishim producent Mutt Lange. Ne e regjistruam atë në Bahamas, duke marrë performancat më të mira të të gjithëve. Dhe pas kësaj, ne nuk e dinim se si do të pritej.

Dua të them, madje ishte një luftë për ta bërë kopertinën e atij albumi ashtu siç e dëshironim. Ne duhet të vazhdonim të thonim: "Jo, e duam të zezë", e zeza është ngjyra e zisë. Shumë njerëz menduan se kjo mund të shihej si në mënyrë negative, por ne këmbëngulëm, "Jo, kështu duhej të ishte." Dhe kështu, kur albumi doli, pati shumë reagime pozitive. Për ne, kjo ishte një gjë e mirë.

Por nuk e dija që do të shitej aq mirë. Njerëzit që na menaxhonin në atë kohë na thanë, "Ju mund të shisni nja dy milion ose diçka më shumë nëse jeni me të vërtetë të shquar." Edhe ata u tronditën kur panë shitjet. Kështu që mendoj se është thjesht një album që u rrit nga njerëzit. Dhe rritej sa më shumë kohë kalonte. Por asnjëherë nuk doli numri një në SHBA në atë kohë, gjë që Malcolm mendonte se ishte diçka vërtet e mirë. Ai tha, "Nëse arrini në vend të parë, ka vetëm një vend tjetër ku mund të shkosh." [Qesh.]

Burimi: Rollingstone.com